- طه - جزء شانزدهم - سوره طه

قَالَ عِلْمُهَا عِنْدَ رَبِّي فِي كِتَابٍ ۖ لَا يَضِلُّ رَبِّي وَلَا يَنْسَى ٥٢ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ مَهْدًا وَسَلَكَ لَكُمْ فِيهَا سُبُلًا وَأَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِنْ نَبَاتٍ شَتَّىٰ ٥٣ كُلُوا وَارْعَوْا أَنْعَامَكُمْ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِأُولِي النُّهَىٰ ٥٤ مِنْهَا خَلَقْنَاكُمْ وَفِيهَا نُعِيدُكُمْ وَمِنْهَا نُخْرِجُكُمْ تَارَةً أُخْرَىٰ ٥٥ وَلَقَدْ أَرَيْنَاهُ آيَاتِنَا كُلَّهَا فَكَذَّبَ وَأَبَىٰ ٥٦ قَالَ أَجِئْتَنَا لِتُخْرِجَنَا مِنْ أَرْضِنَا بِسِحْرِكَ يَا مُوسَىٰ ٥٧ فَلَنَأْتِيَنَّكَ بِسِحْرٍ مِثْلِهِ فَاجْعَلْ بَيْنَنَا وَبَيْنَكَ مَوْعِدًا لَا نُخْلِفُهُ نَحْنُ وَلَا أَنْتَ مَكَانًا سُوًى ٥٨ قَالَ مَوْعِدُكُمْ يَوْمُ الزِّينَةِ وَأَنْ يُحْشَرَ النَّاسُ ضُحًى ٥٩ فَتَوَلَّىٰ فِرْعَوْنُ فَجَمَعَ كَيْدَهُ ثُمَّ أَتَىٰ ٦٠ قَالَ لَهُمْ مُوسَىٰ وَيْلَكُمْ لَا تَفْتَرُوا عَلَى اللَّهِ كَذِبًا فَيُسْحِتَكُمْ بِعَذَابٍ ۖ وَقَدْ خَابَ مَنِ افْتَرَىٰ ٦١ فَتَنَازَعُوا أَمْرَهُمْ بَيْنَهُمْ وَأَسَرُّوا النَّجْوَىٰ ٦٢ قَالُوا إِنْ هَٰذَانِ لَسَاحِرَانِ يُرِيدَانِ أَنْ يُخْرِجَاكُمْ مِنْ أَرْضِكُمْ بِسِحْرِهِمَا وَيَذْهَبَا بِطَرِيقَتِكُمُ الْمُثْلَىٰ ٦٣ فَأَجْمِعُوا كَيْدَكُمْ ثُمَّ ائْتُوا صَفًّا ۚ وَقَدْ أَفْلَحَ الْيَوْمَ مَنِ اسْتَعْلَىٰ ٦٤

موسی گفت: آگاهی [فراگیر به حال] آنان در کتابی [چون لوح محفوظ] نزد پروردگار من است، که پروردگارم [با به آگاهی به همۀ جزئیات، در پاداش و کیفردادن به اقوام مشرک پیشین] نه اشتباه می‌کند، و نه دچار فراموشی می‌شود‌ (٥٢) همان [پروردگاری] که زمین را برای شما بستری گسترده [و آرام‌بخش] قرار داد، و در آن [برای بهره‌وری شما] راه‌هایی پدید آورد، و از آسمان، آبی [سودمند سوی زمین] فرستاد، پس به‌وسیلۀ آن انواع روییدنی‌های گوناگون پدید آوردیم‌ (٥٣) [از آن‌ها] بخورید، و دام‌هایتان را [در آن] بچرانید، مسلّماً در این [امور] نشانه‌هایی [از ربوبیت، رحمت و قدرتِ خداوند] برای صاحبان اندیشه است‌ (٥٤) شما را از [مجموعه‌ای از عناصر] ِزمین آفریدیم، و به زمین بازتان می‌گردانیم، و بار دیگر از آن بیرونتان می‌آوریم‌ (٥٥) همانا ما همۀ معجزات خود را [برای تأییدِ صِدق نبوت موسی] به فرعون نشان دادیم، ولی [آن‌ها را] منکر شد و [از پذیرفتنش] سرپیچی کرد (٥٦) گفت: ای موسی! آیا به‌سوی ما آمده‌ای تا با سِحر و افسونت ما را از سرزمینمان بیرون کنی؟ (٥٧) بی‌تردید ما سِحر و افسونی مانند آن برایت می‌آوریم، پس بین ما و خودت در جایی هموار وعده‌گاهی قرار ده‌که نه ما از آن تخلّف کنیم و نه تو (٥٨) [موسی] گفت: وعده‌گاه شما روز جشن باشد، و اینکه همۀ مردم را پیش از ظهر گرد آورند‌ (٥٩) فرعون [از مجلس گفت‌وگو با موسی] بازگشت، و همۀ نیرنگش را [که جادوگران و ابزار جادویشان بود] فراهم آورد، سپس [به وعده‌گاه] بازآمد‌ (٦٠) موسی به فرعون و فرعونیان گفت: وای بر شما! بر خدا دروغ نبندید [که: بُت‌ها شریک خدایند و این معجزات، جادوست!] زیرا [خداوند] با عذابی [شدید] نابودتان می‌کند، یقیناً کسی که دروغزن است [از رحمت خدا] محروم است‌ (٦١) نهایتاً [فرعونیان] در کارشان بین خود دچار کشمکش شدند و اختلاف درون‌گروهی خود را [از مردم] پنهان داشتند‌ (٦٢) گفتند: یقیناً این دو نفر جادوگرند، می‌خواهند با جادویشان شما را از سرزمینتان بیرون کنند، و راه و روش برترِ شما را نابود سازند (٦٣) پس تدبیر [و ابزار سحر] خود را [یکجا] جمع کنید، آن‌گاه صف‌کشیده [به‌صورتی متحد] بیایید که یقیناً امروز پیروزی برای کسی است که [بر طرفِ مقابل] چیره شود‌ (٦٤)