که جز بدبختترین [مردم] در آن نمیسوزند
(١٥)
همانکه [حقایق را] انکار کرد، و [از آنها] روی برتافت
(١٦)
یقیناً بهزودی پرهیزکارترین [مردم] را از آن دور میدارند
(١٧)
آنکه از ثروتش انفاق میکند، و خواهان پاکی [و رشد نفْس] است
(١٨)
برای هیچکس نزد او هیچگونه نعمتی که مورد پاداش قرار گیرد نیست
(١٩)
[تقواپیشۀ مخلص] جز برای بهدستآوردنِ خشنودی پروردگارِ بلندمرتبهاش [انفاق نمیکند]
(٢٠)
او در آینده [با بهدستآوردنِ رحمت و پاداشِ بینهایتِ خداوند] همواره خشنود خواهد بود
(٢١)
به نام خدا که رحمتش بیاندازه است و مهربانیاش همیشگی
[ای پیامبر!] سوگند به ابتدای روز!
(١)
و به شب! آنگاه که آرام گیرد
(٢)
که پروردگارت تو را وانگذاشته، و [بر تو] خشم نگرفته
(٣)
بیتردید آخرت برایت از دنیا بهتر است
(٤)
بهزودی پروردگارت [به اندازهای] عطایت میکند تا خشنود شوی
(٥)
آیا یتیمت نیافت، پس [تو را] پناه داد؟
(٦)
و تو را گمگشته یافت پس [تو را] راهنمایی کرد؟
(٧)
و [از مال دنیا] تنگدستت دید، و [تو را] بینیاز کرد؟
(٨)
پس بر یتیم سلطه مجوی! [که به حقارت و خواری دچار شود]
(٩)
و گدای درخواستکننده را با خشونت از خود مران!
(١٠)
و نعمتهای پروردگارت را [برای خانوادهات و مردم] بازگو کن!
(١١)
به نام خدا که رحمتش بیاندازه است و مهربانیاش همیشگی
[ای پیامبر!] آیا سینهات را [برای تحمّل وحی، و هرگونه حادثهای در برابر ابلاغ آن] گشایش ندادیم؟
(١)
و بارِ گرانت را [که در ابتدای رسالتت برعهدهات بود] فرو ننهادیم؟
(٢)
همان [باری] که [برایت سخت بود و] پشتت را شکست
(٣)
و آوازهات را بلند نکردیم؟
(٤)
پس بهراستی با هر دشواری آسانی است
(٥)
آری بیشک با هر دشواری آسانی است
(٦)
هنگامی که [از تکالیف سنگین] فراغت و آسایشی دست داد باز خود را [به تکالیف و مسئولیت ها] وادار!
(٧)
و مشتاقانه بهسوی پروردگارت توجه کن!
(٨)