- النحل - جزء چهاردهم - سوره نحل

لِيَكْفُرُوا بِمَا آتَيْنَاهُمْ ۚ فَتَمَتَّعُوا ۖ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ ٥٥ وَيَجْعَلُونَ لِمَا لَا يَعْلَمُونَ نَصِيبًا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ ۗ تَاللَّهِ لَتُسْأَلُنَّ عَمَّا كُنْتُمْ تَفْتَرُونَ ٥٦ وَيَجْعَلُونَ لِلَّهِ الْبَنَاتِ سُبْحَانَهُ ۙ وَلَهُمْ مَا يَشْتَهُونَ ٥٧ وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِالْأُنْثَىٰ ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَهُوَ كَظِيمٌ ٥٨ يَتَوَارَىٰ مِنَ الْقَوْمِ مِنْ سُوءِ مَا بُشِّرَ بِهِ ۚ أَيُمْسِكُهُ عَلَىٰ هُونٍ أَمْ يَدُسُّهُ فِي التُّرَابِ ۗ أَلَا سَاءَ مَا يَحْكُمُونَ ٥٩ لِلَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ مَثَلُ السَّوْءِ ۖ وَلِلَّهِ الْمَثَلُ الْأَعْلَىٰ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ٦٠ وَلَوْ يُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِظُلْمِهِمْ مَا تَرَكَ عَلَيْهَا مِنْ دَابَّةٍ وَلَٰكِنْ يُؤَخِّرُهُمْ إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى ۖ فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ لَا يَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً ۖ وَلَا يَسْتَقْدِمُونَ ٦١ وَيَجْعَلُونَ لِلَّهِ مَا يَكْرَهُونَ وَتَصِفُ أَلْسِنَتُهُمُ الْكَذِبَ أَنَّ لَهُمُ الْحُسْنَىٰ ۖ لَا جَرَمَ أَنَّ لَهُمُ النَّارَ وَأَنَّهُمْ مُفْرَطُونَ ٦٢ تَاللَّهِ لَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَىٰ أُمَمٍ مِنْ قَبْلِكَ فَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَهُوَ وَلِيُّهُمُ الْيَوْمَ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ٦٣ وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ إِلَّا لِتُبَيِّنَ لَهُمُ الَّذِي اخْتَلَفُوا فِيهِ ۙ وَهُدًى وَرَحْمَةً لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ ٦٤

تا نهایتا نسبت به آنچه [از نعمت‌ها] به آنان داده‌ایم ناسپاسی کنند، پس [چند روزی از کالای دنیا] برخوردار شوید که به‌زودی [فرجام زشت خود را] می‌فهمید (٥٥) [مشرکان] سهمی از آنچه نصیبشان کرده‌ایم برای بُت‌هایی قرار می‌دهند که [از همه‌چیز] بی‌خبرند، [و هیچ کاری از دستشان برنمی‌آید.] به خداوندِ یکتا سوگند از آنچه همواره افترا می‌زنید، [که خدا دارای شریک است] یقیناً بازخواست خواهید شد‌ (٥٦) دختران را [به عنوان فرزند] ویژۀ خداوند قرار می‌دهند، او [از توالد و تناسل] منزّه است، ولی برای خودشان آنچه را که [از پسران] تمایل دارند [به عنوان فرزند قرار می‌دهند]! (٥٧) چون یکی از آنان را به [تولد] دختر خبر دهند چهره‌اش [از شدت خشم] سیاه، و [درونش] لبریز از خشم گردد‌ (٥٨) از بدی خبری که به او داده‌اند خود را از قبیله‌اش پنهان می‌کند، [و به تردیدِ سختی دچار می‌شود] که؛ آیا آن [دختر] را با خواری نگه دارد، یا زنده‌به‌گورش کند؟ آگاه باشید! [در مورد دختران] بد قضاوت می‌کنند‌ (٥٩) برای کسانی که به آخرت ایمان ندارند صفاتِ زشت [و سیرتِ بد] است، صفات برتر و والا ویژۀ خداست، او توانای شکست‌ناپذیر و حکیم است‌ (٦٠) اگر خداوند [اراده داشت] که مردم را به سبب ستمشان [بدون‌مهلت] مؤاخذه کند، هیچ جنبنده‌ای را [از انسان و غیر او] در زمین باقی نمی‌گذاشت، ولی آنان را تا مدتی معین مهلت می‌دهد، چون اجلشان به سر رسد، نه لحظه‌ای پس می‌مانند و نه [لحظه‌ای] پیش می‌افتند‌ (٦١) آنچه را [مشرکان] خوش ندارند [چون دختر]، [به عنوان فرزند] ویژۀ خدا قرار می‌دهند، زبان‌هایشان دروغ‌پردازی کرده، [می‌گویند] که سرانجامِ نیکو برای آنان است. به روشنی ثابت است که آتش برای آنان است، و مسلّماً پیشگامانِ [به‌سوی دوزخ]اند‌ (٦٢) به خداوند یکتا سوگند! پیامبرانی به‌سوی امت‌های پیش از تو فرستادیم، پس شیطان کارهای [ناروای] آنان را در نظرشان آراست [تا انجامش برای آنان آسان شود،] امروز همان شیطان سرپرست و یار ایشان است، و برای آنان عذاب دردناکی [مقرر] است‌ (٦٣) [این] کتاب را به‌سویت نفرستادیم مگر برای این‌که آنچه را [در مورد عقاید و معارف حق] در آن اختلاف دارند، برایشان توضیح دهی [تا آنان را از آرای باطلشان بازگرداند، و از اختلاف در دین حق دست بردارند،] و [این‌که این کتاب] برای مردم مؤمن [مایۀ] هدایت و رحمت باشد‌ (٦٤)