آن روز حاکمیت و فرمانروایی ویژۀ خداست، او بین آنان داوری میکند، نهایتاً مؤمنانی که کارهای شایسته انجام دادهاند در بهشتهای پُرنعمتند (٥٦) و کسانی که کافرند و آیات ما را انکار کردهاند برای آنان عذابی خوارکننده است (٥٧) آنانکه در راه خدا هجرت کرده، سپس کشته شده یا مردهاند مسلّماً خداوند رزقی نیکویشان میدهد، همانا خدا بهترین روزیدهندگان است (٥٨) بیتردید [خداوند] ایشان به جایگاهی که آن را میپسندند وارد میکند، مسلما خداوند دانا و بردبار است (٥٩) [مطلب دربارۀ مؤمن و کافر] همان است [که گفتیم]، و هرکس به مانند آنچه به او ستم شده [متجاوز را] عقوبت کند، آنگاه [از سوی متجاوز] به او ظلم شود قطعاً خداوند ستمدیده را یاری میدهد [تا انتقامش را از تجاوزکار بگیرد،] همانا خداوند باگذشت و بسیار آمرزنده است (٦٠) این [یاریدادن به ستمدیده] به سبب این است که [خداوند دارای قدرت بینهایت است، و گوشهای از قدرتش این است که] همواره شب را در روز و روز را در شب درمیآورد، بیگمان خدا شنوا و بیناست (٦١) این [جابهجایی شب و روز] به سبب این است که فقط خداوند معبود حق است، و اینکه آنچه را جز او میپرستند باطل است، و اینکه فقط خداوند بلندمرتبه و بزرگ است (٦٢) آیا ندانستهای که خداوند آبی [فراوان و پُرفایده] از آسمان نازل میکند، در نتیجه زمین سرسبز و خرّم میشود؟ بهراستی خداوند دقیق [و ریزنگر] و آگاه است (٦٣) آنچه در آسمانها و در زمین است فقط در سیطرۀ مالکیت و فرمانروایی اوست، بهیقین خداوند است که بینیاز و ستوده است (٦٤) « 339 »