- المؤمنون - جزء هجدهم - سوره مومنون

وَالَّذِينَ يُؤْتُونَ مَا آتَوْا وَقُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ أَنَّهُمْ إِلَىٰ رَبِّهِمْ رَاجِعُونَ ٦٠ أُولَٰئِكَ يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَهُمْ لَهَا سَابِقُونَ ٦١ وَلَا نُكَلِّفُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا ۖ وَلَدَيْنَا كِتَابٌ يَنْطِقُ بِالْحَقِّ ۚ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ ٦٢ بَلْ قُلُوبُهُمْ فِي غَمْرَةٍ مِنْ هَٰذَا وَلَهُمْ أَعْمَالٌ مِنْ دُونِ ذَٰلِكَ هُمْ لَهَا عَامِلُونَ ٦٣ حَتَّىٰ إِذَا أَخَذْنَا مُتْرَفِيهِمْ بِالْعَذَابِ إِذَا هُمْ يَجْأَرُونَ ٦٤ لَا تَجْأَرُوا الْيَوْمَ ۖ إِنَّكُمْ مِنَّا لَا تُنْصَرُونَ ٦٥ قَدْ كَانَتْ آيَاتِي تُتْلَىٰ عَلَيْكُمْ فَكُنْتُمْ عَلَىٰ أَعْقَابِكُمْ تَنْكِصُونَ ٦٦ مُسْتَكْبِرِينَ بِهِ سَامِرًا تَهْجُرُونَ ٦٧ أَفَلَمْ يَدَّبَّرُوا الْقَوْلَ أَمْ جَاءَهُمْ مَا لَمْ يَأْتِ آبَاءَهُمُ الْأَوَّلِينَ ٦٨ أَمْ لَمْ يَعْرِفُوا رَسُولَهُمْ فَهُمْ لَهُ مُنْكِرُونَ ٦٩ أَمْ يَقُولُونَ بِهِ جِنَّةٌ ۚ بَلْ جَاءَهُمْ بِالْحَقِّ وَأَكْثَرُهُمْ لِلْحَقِّ كَارِهُونَ ٧٠ وَلَوِ اتَّبَعَ الْحَقُّ أَهْوَاءَهُمْ لَفَسَدَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ وَمَنْ فِيهِنَّ ۚ بَلْ أَتَيْنَاهُمْ بِذِكْرِهِمْ فَهُمْ عَنْ ذِكْرِهِمْ مُعْرِضُونَ ٧١ أَمْ تَسْأَلُهُمْ خَرْجًا فَخَرَاجُ رَبِّكَ خَيْرٌ ۖ وَهُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ ٧٢ وَإِنَّكَ لَتَدْعُوهُمْ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ ٧٣ وَإِنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ عَنِ الصِّرَاطِ لَنَاكِبُونَ ٧٤

و آنچه [از زکات و نفقات] می‌پردازند، در حالی می‌پردازند که دل‌هایشان از این‌که به‌سوی پروردگارشان [برای محاسبۀ دقیق] بازمی‌گردند هراسان است‌ (٦٠) اینانند که به‌سوی کارهای خیر می‌شتابند، و در [انجام‌دادنِ] آن [از دیگران] پیشی می‌گیرند‌ (٦١) هیچ‌کس را جز به اندازۀ گنجایشش تکلیف نمی‌کنیم، و نزد ما کتابی است که [دربارۀ همۀ احوال و اعمال بندگان] به درستی سخن می‌گوید، و آنان [در پاداش و کیفر] مورد ستم قرار نمی‌گیرند‌ (٦٢) بلکه دل‌های کافران از این [حقایق و کارهای خیر] در بی‌خبری عمیقی است، و برای آنان غیر از این [بی‌خبری]، اعمالی [زشت و ناپسند] است که همواره آن‌ها را انجام می‌دهند‌ (٦٣) تا زمانی که خوش‌گذرانانِ غرق در ناز و نعمتشان را گرفتار عذاب کنیم، و بی‌درنگ ناله سر دهند [و به آوای بلند درخواست یاری کنند‌] (٦٤) [به آنان گفته شود:] امروز ناله و فریاد نزنید؛ زیرا از سوی ما یاری نخواهید شد‌ (٦٥) همانا آیات مرا بر شما می‌خواندند و شما [برای نشنیدنش] به شدت عقب‌گرد می‌کردید‌ (٦٦) [نه‌تنها عقب‌گرد می‌کردید بلکه] نسبت به آن تکبّر داشتید، و [در بزم] شبانۀ [خود درباره‌اش] بدگویی داشتید‌ (٦٧) آیا در این سخن [که وحی خداست] دقت نکردند، یا مگر [اول‌بار است که] کتابی برای آنان آمده که برای پدران پیشینِ آنان نیامده بود؟ (٦٨) یا مگر پیامبرشان را [از لحاظ حَسَب، نَسَب، درستی، اخلاص و کرامت] نشناخته‌اند که او را انکار می‌کنند؟ (٦٩) آیا می‌گویند نوعی جنون در اوست. [چنین نیست که این باطل‌گرایان می‌گویند،] بلکه او حق را برای آنان آورده است، و بیشترشان حق را خوش ندارند‌ (٧٠) اگر حق از خواسته‌های [نامشروع] آنان پیروی می‌کرد مسلّماً آسمان‌ها و زمین و هرکه در آن‌هاست تباه می‌شد، اینان باید دقت کنند که کتابی که مایه شرف و سربلندی آنان است عطایشان کرده‌ایم، ولی آنان از مایۀ شرف و سربلندی خود رویگردانند‌ (٧١) یا مگر [در برابر رسالتت] از آنان مُزدی می‌خواهی [که پذیرفتن دعوتت برای آنان سخت است]؟ البته مُزد پروردگارت بهتر [از هرچیزی] است، و او بهترین عطاکنندگان است‌ (٧٢) بدون‌شک تو آنان را به راهی مستقیم دعوت می‌کنی‌ (٧٣) و هرآینه کسانی که به آخرت ایمان ندارند از این راه منحرفاند‌ (٧٤)