- الأنعام - جزء هفتم - سوره انعام

وَهُوَ الَّذِي يَتَوَفَّاكُمْ بِاللَّيْلِ وَيَعْلَمُ مَا جَرَحْتُمْ بِالنَّهَارِ ثُمَّ يَبْعَثُكُمْ فِيهِ لِيُقْضَىٰ أَجَلٌ مُسَمًّى ۖ ثُمَّ إِلَيْهِ مَرْجِعُكُمْ ثُمَّ يُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ٦٠ وَهُوَ الْقَاهِرُ فَوْقَ عِبَادِهِ ۖ وَيُرْسِلُ عَلَيْكُمْ حَفَظَةً حَتَّىٰ إِذَا جَاءَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ تَوَفَّتْهُ رُسُلُنَا وَهُمْ لَا يُفَرِّطُونَ ٦١ ثُمَّ رُدُّوا إِلَى اللَّهِ مَوْلَاهُمُ الْحَقِّ ۚ أَلَا لَهُ الْحُكْمُ وَهُوَ أَسْرَعُ الْحَاسِبِينَ ٦٢ قُلْ مَنْ يُنَجِّيكُمْ مِنْ ظُلُمَاتِ الْبَرِّ وَالْبَحْرِ تَدْعُونَهُ تَضَرُّعًا وَخُفْيَةً لَئِنْ أَنْجَانَا مِنْ هَٰذِهِ لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ ٦٣ قُلِ اللَّهُ يُنَجِّيكُمْ مِنْهَا وَمِنْ كُلِّ كَرْبٍ ثُمَّ أَنْتُمْ تُشْرِكُونَ ٦٤ قُلْ هُوَ الْقَادِرُ عَلَىٰ أَنْ يَبْعَثَ عَلَيْكُمْ عَذَابًا مِنْ فَوْقِكُمْ أَوْ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِكُمْ أَوْ يَلْبِسَكُمْ شِيَعًا وَيُذِيقَ بَعْضَكُمْ بَأْسَ بَعْضٍ ۗ انْظُرْ كَيْفَ نُصَرِّفُ الْآيَاتِ لَعَلَّهُمْ يَفْقَهُونَ ٦٥ وَكَذَّبَ بِهِ قَوْمُكَ وَهُوَ الْحَقُّ ۚ قُلْ لَسْتُ عَلَيْكُمْ بِوَكِيلٍ ٦٦ لِكُلِّ نَبَإٍ مُسْتَقَرٌّ ۚ وَسَوْفَ تَعْلَمُونَ ٦٧ وَإِذَا رَأَيْتَ الَّذِينَ يَخُوضُونَ فِي آيَاتِنَا فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ حَتَّىٰ يَخُوضُوا فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ ۚ وَإِمَّا يُنْسِيَنَّكَ الشَّيْطَانُ فَلَا تَقْعُدْ بَعْدَ الذِّكْرَىٰ مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ ٦٨

او کسی است که شبانگاه روح شما را [به هنگام خواب] می‌گیرد، و به آنچه در روز [از نیکی و بدی] به دست آورده‌اید آگاه است، سپس شما را در روز [با برگرداندن روحتان از خواب] بر‌انگیخته، [بیدار می‌کند] تا مدت معین‌شدۀ [عمر شما] سرآید، آن‌گاه بازگشت شما به‌سوی اوست، سپس شما را به آنچه همواره انجام می‌دادید آگاه می‌کند‌ (٦٠) اوست که بر بندگانش مسلط و چیره است، و همواره فرشتگانی را برای نگهبانی و حفاظت شما [از حوادث و پیش‌آمدها] می‌فرستد تا زمانی که مرگ به سراغ یکی از شما آید، در این هنگام فرستادگان ما جانش را می‌گیرند، و آنان [در مأموریتِ خود] کوتاهی نمی‌کنند (٦١) سپس همه را به‌سوی خداوند سرپرست حقیقی‌شان بازمی‌گردانند؛ آگاه باشید که [در آن روز] فرمانروایی و حکومت مطلق فقط ویژۀ اوست، و او سریع‌ترین حسابگران است‌ (٦٢) بگو: چه کسی شما را از تاریکی‌های خشکی و دریا نجات می‌دهد؟ درحالی‌که [فقط] او را [برای نجات خود] از روی زاری و در پنهان [به کمک] می‌طلبید [و قاطعانه می‌گویید] که اگر ما را از این [تنگناها و مهلکه‌ها] نجات دهد یقیناً از سپاس‌گزاران خواهیم بود‌ (٦٣) بگو: خداوند شما را [از پی زاری و دعای پنهانتان] از تاریکی‌های خشکی و دریا و هر اندوهی نجات می‌دهد، ولی باز شما [معبود‌های بی‌هویت را] شریک [او در قدرت و ربوبیت] قرار می‌دهید! (٦٤) بگو: او قدرت دارد که از بالای سرتان یا از زیر پایتان عذابی سخت بر شما بفرستد، یا شما را گروه‌گروه به جان هم اندازد تا [با پدیدآمدنِ اختلافات سنگین و کینه‌های بنیان‌برانداز آمادۀ درگیری شوید، و نهایتاً] طعم ناگوارِ درگیری و خون‌ریزی را به هر گروهی از شما به‌وسیلۀ گروه دیگر بچشاند، با دقت بنگر که چگونه آیات خود را به‌صورت‌های گوناگون بیان می‌کنیم تا بفهمند‌ (٦٥) قوم تو قرآن را که حق است انکار کردند، بگو: من کارگزار کیفر شما نیستم‌ (٦٦) برای هر حادثه و عذابی [به جهت وقوعش] قرارگاهی [از زمان و مکان] است، به‌زودی [ظهور حادثه و عذاب را در قرارگاهش] خواهید دانست‌ (٦٧) هر‌گاه کسانی را دیدی که در آیات ما [به قصد شبهه‌اندازی] در گفتار بیهوده و سخنِ بازیگرانه فرومی‌روند، از آنان روی برتاب [و مجلسشان راترک کن] تا در سخنی دیگر درآیند، چنانچه شیطان تو را [در مورد ترک مجلسشان] به فراموشی اندازد، پس از به یاد آمدنت، با آن قومِ ستم‌پیشه منشین‌! (٦٨)