- یونس - جزء يازدههم - سوره يونس

أَلَا إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ ٦٢ الَّذِينَ آمَنُوا وَكَانُوا يَتَّقُونَ ٦٣ لَهُمُ الْبُشْرَىٰ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَفِي الْآخِرَةِ ۚ لَا تَبْدِيلَ لِكَلِمَاتِ اللَّهِ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ٦٤ وَلَا يَحْزُنْكَ قَوْلُهُمْ ۘ إِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا ۚ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ٦٥ أَلَا إِنَّ لِلَّهِ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ ۗ وَمَا يَتَّبِعُ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ شُرَكَاءَ ۚ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنْ هُمْ إِلَّا يَخْرُصُونَ ٦٦ هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ لِتَسْكُنُوا فِيهِ وَالنَّهَارَ مُبْصِرًا ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَسْمَعُونَ ٦٧ قَالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَدًا ۗ سُبْحَانَهُ ۖ هُوَ الْغَنِيُّ ۖ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۚ إِنْ عِنْدَكُمْ مِنْ سُلْطَانٍ بِهَٰذَا ۚ أَتَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ ٦٨ قُلْ إِنَّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ لَا يُفْلِحُونَ ٦٩ مَتَاعٌ فِي الدُّنْيَا ثُمَّ إِلَيْنَا مَرْجِعُهُمْ ثُمَّ نُذِيقُهُمُ الْعَذَابَ الشَّدِيدَ بِمَا كَانُوا يَكْفُرُونَ ٧٠

آگاه باشید! یقیناً نه بیمی بر اولیای خداست، و نه اندوهگین می‌شوند‌ (٦٢) آنان‌که به ایمانِ [یقینی] رسیده‌اند، و همواره از خدا [اطاعت کرده، از محرّماتش] می‌پرهیزند‌ (٦٣) در زندگی دنیا و آخرت مژدۀ الهی برای آنان است، [در دنیا به‌وسیلۀ وحی، و در آخرت با خطاب خداوند و فرشتگان،] در بشارت‌ها و وعده‌های خداوند هیچ تغییری راه ندارد، این است کامیابی بزرگ‌! (٦٤) گفتار [نادرست و بی‌دلیلِ] مخالفان تو را غمگین نسازد؛ زیرا همۀ قدرتِ غیر قابل شکست ویژۀ خداست، او شنوا و داناست‌ (٦٥) آگاه باشید! هرکه در آسمان‌ها و زمین است در سیطرۀ مالکیت و فرمانروایی خداست، آنان‌که به‌جای خداوند، بُت‌ها[ی جاندار و بی‌جان] را می‌پرستند [از علمِ یقینی پیروی نمی‌کنند،] آنان فقط پیروِ گمانند، و جز به دروغ‌سازی مشغول نیستند‌ (٦٦) اوست که شب را برای شما پدید آورد تا در آن آرام بگیرید، و روز را نورافشان [قرار داد تا در آن به کسب و کار بپردازید]، یقیناً در این [منافع شب و روز] برای مردمی که [حقایق را با گوشِ قبول] بشنوند نشانه‌هایی [از توحید و ربوبیت خدا] است‌ (٦٧) [مشرکان بر پایۀ پندارهای بی‌اساسِ خود] گفتند: خداوند برای خود فرزند انتخاب کرده! شگفتا، او [از داشتن فرزند] منزّه است، او بی‌نیاز مطلق است، آنچه در آسمان‌ها و زمین است در سیطرۀ مالکیت و فرمانروایی اوست، نزد شما بر این [ادعای پوچ] هیچ دلیلی نیست، آیا جاهلانه چیزی را به خداوند نسبت می‌دهید؟ (٦٨) بگو: کسانی که بر خداوند دروغ می‌بندند قطعاً [در هیچ کاری] پیروز نمی‌شوند‌ (٦٩) [برای آنان] بهر‌ه‌ای اندک [از دنیاست] آن‌گاه [پس از پایان زندگی] بازگشتشان به‌سوی ماست، سپس آنان را به سبب کفرورزی‌شان عذابی سخت می‌چشانیم‌ (٧٠)