- الزمر - جزء بيست و چهارم - سوره زمر

أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدَانِي لَكُنْتُ مِنَ الْمُتَّقِينَ ٥٧ أَوْ تَقُولَ حِينَ تَرَى الْعَذَابَ لَوْ أَنَّ لِي كَرَّةً فَأَكُونَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ ٥٨ بَلَىٰ قَدْ جَاءَتْكَ آيَاتِي فَكَذَّبْتَ بِهَا وَاسْتَكْبَرْتَ وَكُنْتَ مِنَ الْكَافِرِينَ ٥٩ وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ تَرَى الَّذِينَ كَذَبُوا عَلَى اللَّهِ وُجُوهُهُمْ مُسْوَدَّةٌ ۚ أَلَيْسَ فِي جَهَنَّمَ مَثْوًى لِلْمُتَكَبِّرِينَ ٦٠ وَيُنَجِّي اللَّهُ الَّذِينَ اتَّقَوْا بِمَفَازَتِهِمْ لَا يَمَسُّهُمُ السُّوءُ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ ٦١ اللَّهُ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ ۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ وَكِيلٌ ٦٢ لَهُ مَقَالِيدُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ اللَّهِ أُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ ٦٣ قُلْ أَفَغَيْرَ اللَّهِ تَأْمُرُونِّي أَعْبُدُ أَيُّهَا الْجَاهِلُونَ ٦٤ وَلَقَدْ أُوحِيَ إِلَيْكَ وَإِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَلَتَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ ٦٥ بَلِ اللَّهَ فَاعْبُدْ وَكُنْ مِنَ الشَّاكِرِينَ ٦٦ وَمَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ وَالْأَرْضُ جَمِيعًا قَبْضَتُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَالسَّمَاوَاتُ مَطْوِيَّاتٌ بِيَمِينِهِ ۚ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ ٦٧

یا بگوید: اگر خداوند هدایتم می‌کرد یقیناً از پرهیزگاران بودم‌ (٥٧) یا چون عذاب را ببیند بگوید: ای‌کاش برایم راه بازگشتی [به دنیا] بود تا از نیکوکاران می‌شدم‌! (٥٨) [به او گفته می‌شود: آری [این سخنان تو مردود است؛ زیرا] آیات و معجزاتم [زمانی که در دنیا بودی] به‌سویت آمد، ولی منکر [همۀ] آن‌ها شدی، و [از پذیرفتنش] تکبّر کرده و [در مورد آن‌ها] از کافران گشتی‌ (٥٩) در قیامت چهرۀ کسانی را که بر خدا دروغ بستند [که قرآن وحی خدا نیست] سیاه می‌بینی، آیا برای متکبّران [در برابر وحی] جایگاهی در دوزخ نیست؟ (٦٠) خداوند تقواپیشگان را با دست یافتنشان [به هدف که ایمان و عمل صالح است] نجات می‌دهد، نه عذابی به آنان می‌رسد، و نه غمگین می‌شوند‌ (٦١) خدای یگانه آفریننده و نگهبان هرچیزی است‌ (٦٢) کلیدهای آسمان‌ها و زمین [که در حقیقت تسلط و تدبیرش بر همۀ آن‌هاست] فقط در دست [قدرت] اوست، و کافران به آیات خداوند همان زیان‌کاران [واقعی] هستند‌ (٦٣) بگو: ای جاهلان! آیا به من فرمان می‌دهید که غیر خدا را [که همه‌کارۀ جهان هستی است] بپرستم؟! (٦٤) مسلّماً به تو و کسانی [از پیامبران] که پیش از تو بودند وحی شده که: چنانچه [برای خدا] شریک قائل شوی یقیناً همۀ اعمالت تباه و بی‌اثر می‌شود، و از زیان‌کاران خواهی بود‌ (٦٥) [هرگز شرک نورز،] بلکه فقط خداوند یگانه را بپرست! و [در مورد نعمت‌های معنوی و مادّی و به‌ویژه نعمت پرستش خدای یکتا] از سپاس‌گزاران باش‌! (٦٦) خداوند را آ‌ن‌گونه که شایستۀ قدرشناسی اوست قدرشناسی نکردند [تا معتقد به یکتایی و قدرت بی‌نهایت او شوند، و بدانند که] زمین در قیامت یکسره در قبضۀ قدرت اوست، و [همۀ] آسمان‌ها درهم پیچیده در دست [ارادۀ] اوست، منزّه و برتر است از معبودانی [باطل و پوچ] که شریک او قرار می‌دهند‌ (٦٧)