- الواقعة - جزء بيست و هفتم - سوره واقعة

ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ ٥١ لَآكِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ ٥٢ فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ٥٣ فَشَارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ ٥٤ فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ ٥٥ هَٰذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ ٥٦ نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ٥٧ أَفَرَأَيْتُمْ مَا تُمْنُونَ ٥٨ أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ٥٩ نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ ٦٠ عَلَىٰ أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَكُمْ وَنُنْشِئَكُمْ فِي مَا لَا تَعْلَمُونَ ٦١ وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَىٰ فَلَوْلَا تَذَكَّرُونَ ٦٢ أَفَرَأَيْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ ٦٣ أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ٦٤ لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ ٦٥ إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ٦٦ بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ٦٧ أَفَرَأَيْتُمُ الْمَاءَ الَّذِي تَشْرَبُونَ ٦٨ أَأَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ ٦٩ لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ ٧٠ أَفَرَأَيْتُمُ النَّارَ الَّتِي تُورُونَ ٧١ أَأَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ ٧٢ نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْكِرَةً وَمَتَاعًا لِلْمُقْوِينَ ٧٣ فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ٧٤ فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ٧٥ وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ ٧٦

سپس شما ای منحرفانِ منکر [حقایق]! (٥١) حتماً از درختی که از جنس زَقّوم است [و مایعی بسیار داغ و بدمزه از آن بیرون می‌آید] می‌خورید‌ (٥٢) و شکم‌ها را از آن پُر می‌کنید (٥٣) و روی آن از آب بسیار داغ می‌نوشید‌ (٥٤) چون نوشیدنِ شترانِ تشنه (٥٥) این است مایه پذیرایی از آنان در روز جزا! (٥٦) ما شما را آفریدیم، پس چرا [آفرینشِ دوبارۀ خود را پس از مرگ] باور نمی‌کنید؟! (٥٧) به من خبر دهید نطفه‌ای که [در رحِم] می‌ریزید، [چه نقشی در رشد و پرورش و تبدیل‌کردنش به انسانی معتدل و عاقل دارید؟] (٥٨) به‌راستی آفریننده‌اش شمایید یا ما آفریننده‌ایم؟ (٥٩) ما مرگ را میان شما مقدّر کردیم، و ما [در جاری‌کردنِ مرگ بر شما] مغلوبِ [چیزی] نیستیم (٦٠) [تقدیر ما در مورد مرگِ شما] برای این است که امثال شما را جایگزینتان کنیم، و شما را [پس از مرگ] به کیفیتی که نمی‌دانید [در آفرینشی جدید] درآوریم‌ (٦١) مسلّماًشما آفرینش نخستین [خود] را شناختید، پس چرا [آفرینش خود را در جهانِ دیگر] دقت و توجه نمی‌کنید؟ (٦٢) مرا خبر دهید آنچه را می‌کارید‌ (٦٣) آیا شما آن را [از دل خاک] می‌رویانید، یا ما رویاننده‌ایم؟ (٦٤) اگر بخواهیم آن را خس و خاشاک می‌کنیم، پس شما شگفت‌زده می‌شوید (٦٥) [آن‌وقت از شدت اندوه می‌گویید‌:] همانا ما خسارت دیده‌ایم (٦٦) بلکه [از خوراک و خرید و فروش و تأمین نیازهایمان] دچار محرومیت شدیم‌ (٦٧) به من خبر دهید این آبی که می‌نوشید‌ (٦٨) آیا شما آن را از ابرِ باران‌زا فرود آورده‌اید، یا ما فرودآورنده‌ایم؟ (٦٩) اگر اراده کنیم شور و تلخش می‌کنیم، پس چرا شکر [نعمت‌های بی‌شمار مرا] به‌جا نمی‌آورید؟ (٧٠) به من خبر دهید آتشی که می‌افروزید‌ (٧١) آیا درخت [آتش‌زنه‌] آن را شما پدید آورده‌اید، یا ما پدیدآورنده‌ایم؟ (٧٢) ما آن را مایۀ هشیاری شما [نسبت به قدرت و ربوبیت خود،] و وسیلۀ استفادۀ مسافران و بیابانگردها قرار داده‌ایم‌ (٧٣) پس [با توجه به همۀ آن حقایق که شمّه‌ای از ربوبیت و حکمت اوست،] به نام پروردگار بزرگت [او را به پاک‌بودن از هر عیب و نقصی] ستایش کن (٧٤) به جایگاه ستارگان سوگند می‌خورم‌! (٧٥) که اگر بدانید مسلماً آن سوگندی بس بزرگ است‌ (٧٦)