- الأنفال - جزء دهم - سوره انفال

وَإِنْ يُرِيدُوا أَنْ يَخْدَعُوكَ فَإِنَّ حَسْبَكَ اللَّهُ ۚ هُوَ الَّذِي أَيَّدَكَ بِنَصْرِهِ وَبِالْمُؤْمِنِينَ ٦٢ وَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ ۚ لَوْ أَنْفَقْتَ مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا مَا أَلَّفْتَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ أَلَّفَ بَيْنَهُمْ ۚ إِنَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ ٦٣ يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَسْبُكَ اللَّهُ وَمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ٦٤ يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى الْقِتَالِ ۚ إِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ عِشْرُونَ صَابِرُونَ يَغْلِبُوا مِائَتَيْنِ ۚ وَإِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ مِائَةٌ يَغْلِبُوا أَلْفًا مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا يَفْقَهُونَ ٦٥ الْآنَ خَفَّفَ اللَّهُ عَنْكُمْ وَعَلِمَ أَنَّ فِيكُمْ ضَعْفًا ۚ فَإِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ مِائَةٌ صَابِرَةٌ يَغْلِبُوا مِائَتَيْنِ ۚ وَإِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ أَلْفٌ يَغْلِبُوا أَلْفَيْنِ بِإِذْنِ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ مَعَ الصَّابِرِينَ ٦٦ مَا كَانَ لِنَبِيٍّ أَنْ يَكُونَ لَهُ أَسْرَىٰ حَتَّىٰ يُثْخِنَ فِي الْأَرْضِ ۚ تُرِيدُونَ عَرَضَ الدُّنْيَا وَاللَّهُ يُرِيدُ الْآخِرَةَ ۗ وَاللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ ٦٧ لَوْلَا كِتَابٌ مِنَ اللَّهِ سَبَقَ لَمَسَّكُمْ فِيمَا أَخَذْتُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ ٦٨ فَكُلُوا مِمَّا غَنِمْتُمْ حَلَالًا طَيِّبًا ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ ٦٩

و اگر بخواهند [با اظهار تمایل به صلح] تو را بفریبند، بی‌تردید خداوند تو را بس است، اوست که تو را با یاری‌اش و به‌وسیلۀ مؤمنان نیرومند ساخت‌ (٦٢) [نیرومندساختنِ تو به‌وسیلۀ مؤمنان بر این اساس بود] که در دل‌هایشان الفت و محبت برقرار کرد، درحالی‌که اگر همۀ آنچه را در زمین است هزینه می‌کردی قدرت نداشتی میان دل‌هایشان الفت ایجاد کنی، ولی خداوند بین آنان الفت انداخت؛ زیرا او توانای شکست‌ناپذیر و حکیم است‌ (٦٣) ای پیامبر! خدا و مؤمنانی که از تو پیروی می‌کنند [از نظر حمایت و پشتیبانی] برای تو کافی هستند‌ (٦٤) ای پیامبر! مؤمنان را به جنگ [با دشمن] ترغیب کن! اگر از شما مردمِ مؤمن بیست نفر شکیبا باشند بر دویست نفر پیروز می‌شوند، و اگر از شما صد نفر [شکیبا] باشند بر هزار نفر از کافران غلبه می‌کنند؛ زیرا آنان گروهی هستند که [قدرت ایمان و شکیبایی در راه خدا را] نمی‌فهمند‌ (٦٥) اکنون خداوند [تکلیف پایداری یک نفر در برابر ده نفر را] به شما تخفیف داد، و معلوم داشت که در شما ضعف [ایمان و اراده] وجود دارد؛ بنابراین اگر از شما صد نفر شکیبایی ورزند بر دویست نفر چیره می‌شوند، و اگر از شما هزار نفر [شکیبا] باشند به خواست خدا بر دو هزار نفر پیروز می‌شوند، و خداوند با شکیبایان است‌ (٦٦) برای هیچ پیامبری شایسته نیست که پیش از آن‌که [دشمن را به‌وسیلۀ جنگ] سرکوب کند اسیرانی بگیرد، [ای مسلمانان!] شما متاع ناچیز دنیا را [که غرامت و تاوان مالی در برابر آزادی اسیران است] می‌خواهید، و خداوند برای شما خواهان آخرت است، خداوند توانای شکست‌ناپذیر و حکیم است‌ (٦٧) اگر حکم پیشین خداوند بر این نبود [که تا حکمی را به روشنی برای بندگان بیان نکرده آنان را دچار عذاب نکند]، به شما به سبب اسیرانی که [پیش از شروع جنگ] گرفتید عذاب بزرگی می‌رسید‌ (٦٨) آنچه از غنیمت [در عرصۀ نبرد] گرفته‌اید حلال و دلپذیر هزینه زندگی کنید، و از خداوند [اطاعت کرده، از محرّماتش] بپرهیزید، همانا خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است‌ (٦٩)