- الأنعام - جزء هفتم - سوره انعام

وَمَا عَلَى الَّذِينَ يَتَّقُونَ مِنْ حِسَابِهِمْ مِنْ شَيْءٍ وَلَٰكِنْ ذِكْرَىٰ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ ٦٩ وَذَرِ الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَعِبًا وَلَهْوًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا ۚ وَذَكِّرْ بِهِ أَنْ تُبْسَلَ نَفْسٌ بِمَا كَسَبَتْ لَيْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ وَإِنْ تَعْدِلْ كُلَّ عَدْلٍ لَا يُؤْخَذْ مِنْهَا ۗ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ أُبْسِلُوا بِمَا كَسَبُوا ۖ لَهُمْ شَرَابٌ مِنْ حَمِيمٍ وَعَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْفُرُونَ ٧٠ قُلْ أَنَدْعُو مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَنْفَعُنَا وَلَا يَضُرُّنَا وَنُرَدُّ عَلَىٰ أَعْقَابِنَا بَعْدَ إِذْ هَدَانَا اللَّهُ كَالَّذِي اسْتَهْوَتْهُ الشَّيَاطِينُ فِي الْأَرْضِ حَيْرَانَ لَهُ أَصْحَابٌ يَدْعُونَهُ إِلَى الْهُدَى ائْتِنَا ۗ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدَىٰ ۖ وَأُمِرْنَا لِنُسْلِمَ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ ٧١ وَأَنْ أَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَاتَّقُوهُ ۚ وَهُوَ الَّذِي إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ ٧٢ وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ ۖ وَيَوْمَ يَقُولُ كُنْ فَيَكُونُ ۚ قَوْلُهُ الْحَقُّ ۚ وَلَهُ الْمُلْكُ يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ ۚ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ ۚ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ ٧٣

چیزی از حساب ستمکاران بر عهدۀ اهل تقوا نیست [اگر برای توجه‌دادنِ آنان به حقایق دینی در مجلسشان قرار می‌گیرند،] بلکه [وظیفۀ تقواپیشگان است که بیهوده‌گویان را] پند دهند تا [از خداوند اطاعت کرده، از محرّماتش] بپرهیزند (٦٩) آنان را که [به‌جای دینِ خدا،] بازی [با امور بیهوده و بی نتیجه،] و سرگرمی [به مادّیات] را به عنوان آیین خود انتخاب کرده‌اند، و زندگی دنیا[ی پر زرق و برق] فریبشان داده رها کن! [زیرا دعوتت را بی پاسخ می‌گذارند،] و [مردم را] با قرآن اندرز ده! که مبادا کسی [در قیامت] به کیفر گناهانی که مرتکب شده [از رحمت] محروم [و به هلاکت سپرده] شود، و او را در برابر خداوند یار و شفیعی نباشد، و اگر [برای نجاتش از عذاب] هرگونه غرامت و تاوان بپردازد پذیرفته نشود، آنان مردمی هستند که به سبب آنچه [از اعمال زشت] مرتکب شده‌اند [از رحمت] محروم مانده، [به هلاکت افتاده‌اند،] برای ایشان به سبب آن‌که همواره [آیات خدا را] منکر می‌شدند نوشیدنی [ناگواری] از آب جوشان و عذابی دردناک است‌ (٧٠) بگو: آیا به‌جای خداوند، معبودانی را بپرستیم که قدرتِ رساندنِ سود و زیانی را به ما ندارند، و ما را پس از آن‌که خداوند هدایت کرد به [آیین جاهلیت] گذشته بازگردانند؟! مانند کسی که شیاطین در زمین، عقلش را ربوده، و دچار سرگردانی شده، درحالی‌که برای او [بر خلاف خواستۀ شیاطین] یارانی است که وی را به‌سوی هدایت دعوت می‌کنند [و می‌گویند:] به سوی ما بیا [تا خیر دنیا و آخرتت تأمین شود،] بگو: مسلّماً هدایت خدا [همان] هدایت [درست و واقعی] است، و ما مأموریم که تسلیم پروردگار جهانیان باشیم‌ (٧١) و [نیز فرمان یافته‌ایم به] این‌که: نماز را [با شرایط ویژه‌اش] بخوانید و از خدا [اطاعت کرده، از محرّماتش] بپرهیزید، و او کسی است که به‌سویش جمعتان می‌کنند (٧٢) اوست که آسمان‌ها و زمین را به‌حق آفرید، و روزی که [اراده‌اش به آفریدن چیزی تعلق گیرد فقط به آن] می‌گوید: باش! پس بی‌درنگ موجود می‌شود، کلامش حق است. روزی که [برای بر‌پاشدنِ قیامت] در صور بدمند فرمانروایی و حاکمیت مطلق فقط ویژۀ اوست، دانای نهان و آشکار است، و او حکیم و آگاه است‌ (٧٣)