- الأنفال - جزء دهم - سوره انفال

يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِمَنْ فِي أَيْدِيكُمْ مِنَ الْأَسْرَىٰ إِنْ يَعْلَمِ اللَّهُ فِي قُلُوبِكُمْ خَيْرًا يُؤْتِكُمْ خَيْرًا مِمَّا أُخِذَ مِنْكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ ٧٠ وَإِنْ يُرِيدُوا خِيَانَتَكَ فَقَدْ خَانُوا اللَّهَ مِنْ قَبْلُ فَأَمْكَنَ مِنْهُمْ ۗ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ ٧١ إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالَّذِينَ آوَوْا وَنَصَرُوا أُولَٰئِكَ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ ۚ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يُهَاجِرُوا مَا لَكُمْ مِنْ وَلَايَتِهِمْ مِنْ شَيْءٍ حَتَّىٰ يُهَاجِرُوا ۚ وَإِنِ اسْتَنْصَرُوكُمْ فِي الدِّينِ فَعَلَيْكُمُ النَّصْرُ إِلَّا عَلَىٰ قَوْمٍ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَهُمْ مِيثَاقٌ ۗ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ ٧٢ وَالَّذِينَ كَفَرُوا بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ ۚ إِلَّا تَفْعَلُوهُ تَكُنْ فِتْنَةٌ فِي الْأَرْضِ وَفَسَادٌ كَبِيرٌ ٧٣ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالَّذِينَ آوَوْا وَنَصَرُوا أُولَٰئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا ۚ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ كَرِيمٌ ٧٤ وَالَّذِينَ آمَنُوا مِنْ بَعْدُ وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا مَعَكُمْ فَأُولَٰئِكَ مِنْكُمْ ۚ وَأُولُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَىٰ بِبَعْضٍ فِي كِتَابِ اللَّهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ ٧٥

ای پیامبر! به اسیرانی که در دست شمایند بگو: اگر خداوند در دل‌های شما خیری [چون حالت تسلیم به حق، رغبت به ایمان و نیت مثبت] ببیند، بهتر از مالی که [برای آزادشدنتان] از شما گرفته‌اند به شما می‌بخشد، و گناهانتان را می‌آمرزد، خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است‌ (٧٠) و اگر بخواهند [پس از آزادشدن] به تو خیانت کنند [کار تازه‌ای نیست]، آنان پیش از این هم [با لشگرکشی بی‌دلیل] به خداوند خیانت کردند، نهایتاً خداوند تو را بر اینان مسلط کرد، خداوند دانا و حکیم است‌ (٧١) مسلّماً کسانی که مؤمن شدند و [از دیار کفر به منطقۀ اسلامی] هجرت کردند و با اموال و جان‌هایشان به جهاد در راه خدا برخاستند، و آنان‌که [به مهاجران] پناه دادند و [ایشان را] حمایت کردند، همگی دوست و یاور یکدیگرند. و کسانی که ایمان آوردند و هجرت نکردند در مورد آنان هیچ‌گونه تعهدِ دوستی و یاری‌رساندن ندارید تا زمانی که هجرت کنند، اگر در امر دین از شما [برای دفع دشمن] یاری خواستند بر شماست که [آنان را] یاری دهید، مگر این‌که [یاری‌دادنِ شما] به زیان گروهی [باشد] که میان شما و آنان پیمان [متارکۀ جنگ یا پیمان دیگری] بسته شده باشد، خداوند به آنچه انجام می‌دهید بیناست‌ (٧٢) کافران دوستان و یاران یکدیگرند، اگر شما فرمان [واجبِ قطع رابطه با کافران را] اجرا نکنید در زمین فتنه و فسادی بزرگ رخ خواهد داد‌ (٧٣) مؤمنانی که هجرت کردند و در راه خدا به جهاد برخاستند، و آنان‌که [مهاجران را] پناه دادند، و [ایشان را] حمایت کردند، اینان مؤمنان راستین و واقعی‌اند، برای آنان آمرزش و رزقِ با ارزشی است‌ (٧٤) آنان‌که بعد [از نخستین مؤمنانِ مهاجر،] ایمان آوردند و هجرت کردند و همراه شما به جهاد آمدند از شمایند. [بنا بر آنچه در خصوص مسائل ارث] در کتاب خدا [مقرر شده؛] برخی از خویشان بر گروهی دیگر [از آنان، در ارث بردن] سزاوارترند؛ بی‌تردید خداوند به همه‌چیز داناست‌ (٧٥)