به یاد آرید زمانی که خداوند شما را [با لطف و احسانش] پس از [هلاکت] قوم عاد جانشین آنان کرد، و در این سرزمینِ آباد جایتان داد که از مناطق هموارش برای خود قصرها بنا می‌کنید، و از کوه‌هایش خانه‌ها می‌تراشید، پس نعمت‌های [گوناگون] خدا را یاد کرده، [قلباً مورد توجه قرار دهید،] و در زمین تبهکاری و فتنه‌انگیزی نکنید [که کاری بسیار زشت و ناپسند است] (٧٤) سران [متکبرِ] قومش به مستضعفان قوم که ایمان آورده بودند گفتند: آیا شما یقین دارید که صالح از سوی پروردگارش فرستاده شده؟ گفتند: یقیناً ما به آیینی که او به آن فرستاده شده مؤمنیم (٧٥) مستکبران گفتند: ما آیینی که شما به آن مؤمن هستید باور نداریم (٧٦) نهایتاً دست و پای ماده شتر را قطع کردند، و از فرمان پروردگارشان روی‌گرداندند، و گفتند: ای صالح! اگر از پیامبران هستی، عذابی که ما را به آن تهدید می‌کنی بیاور! (٧٧) پس زلزله‌ای بسیار شدید آنان را فراگرفت، و بر اثر آن در خانه‌هایشان [به رو افتاده،] جسمی بی‌جان شدند (٧٨) صالح [پس از عذاب قومش و مرگ آنان] از آنان روی برتافت و [خطاب به جنازه‌هایشان] گفت: ای قومِ من! پیام پروردگارم را به شما رساندم، و برایتان خیرخواهی کردم، ولی شما خیرخواهان را دوست ندارید (٧٩) ولوط را [به یاد آرید]، زمانی که به قومش گفت: آیا شما به این کارِ بسیار زشت که هیچ‌یک از جهانیان آن را پیش از شما مرتکب نشدند تن می‌دهید؟! (٨٠) شما [فقط] به سبب شهوتِ [بسیار شدید] همواره به‌جای زنان با مردان می‌آمیزید! [و با این کار حقوق زنان و مسئله تولید نسل را پایمال می‌کنید،] وای که شما [در زمینۀ شهوتِ جنسی] مردمی زیاده‌خواه [و منحرف] هستید (٨١) « 160 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن