- المنافقون - جزء بيست و هشتم - سوره منافقون

وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا يَسْتَغْفِرْ لَكُمْ رَسُولُ اللَّهِ لَوَّوْا رُءُوسَهُمْ وَرَأَيْتَهُمْ يَصُدُّونَ وَهُمْ مُسْتَكْبِرُونَ ٥ سَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَسْتَغْفَرْتَ لَهُمْ أَمْ لَمْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ لَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ ٦ هُمُ الَّذِينَ يَقُولُونَ لَا تُنْفِقُوا عَلَىٰ مَنْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ حَتَّىٰ يَنْفَضُّوا ۗ وَلِلَّهِ خَزَائِنُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَٰكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَفْقَهُونَ ٧ يَقُولُونَ لَئِنْ رَجَعْنَا إِلَى الْمَدِينَةِ لَيُخْرِجَنَّ الْأَعَزُّ مِنْهَا الْأَذَلَّ ۚ وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَلَٰكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَعْلَمُونَ ٨ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُلْهِكُمْ أَمْوَالُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ ۚ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ ٩ وَأَنْفِقُوا مِنْ مَا رَزَقْنَاكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ فَيَقُولَ رَبِّ لَوْلَا أَخَّرْتَنِي إِلَىٰ أَجَلٍ قَرِيبٍ فَأَصَّدَّقَ وَأَكُنْ مِنَ الصَّالِحِينَ ١٠ وَلَنْ يُؤَخِّرَ اللَّهُ نَفْسًا إِذَا جَاءَ أَجَلُهَا ۚ وَاللَّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ١١

چون به آنان گویند: بیایید تا رسول‌خدا برایتان آمرزش بخواهد. [مغرورانه] سرهایشان را برمی‌گردانند، و آنان را می‌بینی که متکبّرانه [از این دعوت به حق] اعراض می‌کنند‌ (٥) چه برای آنان آمرزش بخواهی چه نخواهی برای ایشان یکسان است، [چون سودی به حالشان ندارد،] خدا هرگز آنان را نمی‌آمرزد، مسلّماً خداوند مردم منحرف و نافرمان را هدایت نمی‌کند (٦) اینانند که می‌گویند: به کسانی که در کنار پیامبرند انفاق نکنید تا [از پیرامونش] پراکنده شوند، و حال آن‌که خزانه‌های آسمان‌ها و زمین در سیطرۀ خداست ولی منافقان [این حقیقت را] نمی‌فهمند‌ (٧) می‌گویند: اگر به مدینه بازگردیم یقیناً کسی که [از جهت امکانات] نیرومندتر است [عبداللّه‌بن اُبَی] آن را که خوارتر است [محمّد صلی الله علیه وآله] از آن‌جا بیرون می‌کند! درحالی‌که توانایی غیرقابل شکست برای خدا و پیامبرش و مؤمنان است، ولی منافقانِ [کوردل به این واقعیت] آگاه نیستند‌ (٨) ای مؤمنان! مبادا اموال و اولادتان شما را از یاد خدا غافل کند! آنان‌که غافل می‌شوند تباه‌کنندگان [سرمایه‌های وجودی خود] هستند (٩) از آنچه روزی شما کرده‌ایم انفاق کنید پیش از آن‌که هریک از شما را مرگ دررسد و بگوید: پروردگارا! چرا تا مدتی کوتاه [مرگ] مرا به تأخیر نیانداختی [و مهلتم ندادی] تا انفاق کنم و از درست‌کاران باشم‌؟ (١٠) خداوند [مرگ] کسی را چون پایان عمرش فرا رسد به تأخیر نمی‌اندازد، و خداوند به اعمالی که انجام می‌دهید آگاه است‌ (١١)