به نام خدا که رحمتش بیاندازه است و مهربانیاش همیشگی
الف، لام، میم، صاد
(١)
[این] کتابی [با عظمت] است که بهسوی تو فرستاده شده تا بهوسیلۀ آن [مردم گنهکار را] هشدار دهی، و یادآورندهای [دربارۀ حقایق] برای مؤمنان باشد؛ بنابراین [بر اساس مسئولیتی که داری] نباید در درونت از ناحیه تبلیغ آن هیچ مضیقه و فشاری باشد
(٢)
آنچه را از سوی پروردگارتان بهسوی شما فرستاده شده پیروی کنید! و از معبودانی جز او که [سبب تیرهبختی شما در دنیا و آخرتند] اطاعت نکنید؛ [ولی] اندکی پند میگیرید
(٣)
چهبسیار شهرهایی که [اهلش را به سبب گناهانشان] هلاک کردیم، و عذاب ما درحالیکه در خواب شبانه یا خواب نیمروز بودند به آنان رسید
(٤)
وقتی عذاب ما بهسویشان آمد اعترافشان جز این نبود که گفتند: یقیناً ما ستمکار بودیم
(٥)
[در قیامت] از کسانی که پیامبران بهسویشان فرستاده شدند [دربارۀ برخوردشان با آنان،] و از پیامبران [در مورد تبلیغِ دین] قطعاً پرسش خواهیم کرد
(٦)
مسلّماً [در آن روز] برای آنان [ظاهر و باطنِ عقاید و اعمال و اخلاقشان را] بر اساس دانشی [دقیق و فراگیر] بیان خواهیم کرد؛ [زیرا] ما هیچگاه [در پنهان و آشکار] از آنان غایب نبودهایم
(٧)
میزان [سنجش] در آن روز حق است، پس کسانی که اعمال سنجیدهشدۀ آنان سنگین باشد تنها اینانند که [بر موانع راه نجات] پیروزند
(٨)
و کسانی که اعمال سنجیدهشدۀ آنان سبُک باشد، به سبب آنکه همواره به آیات ما ستم روا میداشتند [مییابند که همۀ سرمایۀ وجودی] خود را تباه کردهاند، [و راه نجات به رویشان مسدود است]
(٩)
ما شما را در زمین جای دادیم و در آن برای بهرهوری شما وسایل و ابزار زندگی فراهم آوردیم، [ولی] اندکی از شما سپاسگزاری میکنید
(١٠)
همانا ما شما را آفریدیم، آنگاه صورتگری کردیم، سپس به فرشتگان گفتیم: بر آدم سجده کنید! بیدرنگ همه سجده کردند مگر ابلیس که از سجدهکنندگان نبود
(١١)