- التوبة - جزء دهم - سوره توبه

اسْتَغْفِرْ لَهُمْ أَوْ لَا تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ إِنْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِينَ مَرَّةً فَلَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ ۗ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ ٨٠ فَرِحَ الْمُخَلَّفُونَ بِمَقْعَدِهِمْ خِلَافَ رَسُولِ اللَّهِ وَكَرِهُوا أَنْ يُجَاهِدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَقَالُوا لَا تَنْفِرُوا فِي الْحَرِّ ۗ قُلْ نَارُ جَهَنَّمَ أَشَدُّ حَرًّا ۚ لَوْ كَانُوا يَفْقَهُونَ ٨١ فَلْيَضْحَكُوا قَلِيلًا وَلْيَبْكُوا كَثِيرًا جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ ٨٢ فَإِنْ رَجَعَكَ اللَّهُ إِلَىٰ طَائِفَةٍ مِنْهُمْ فَاسْتَأْذَنُوكَ لِلْخُرُوجِ فَقُلْ لَنْ تَخْرُجُوا مَعِيَ أَبَدًا وَلَنْ تُقَاتِلُوا مَعِيَ عَدُوًّا ۖ إِنَّكُمْ رَضِيتُمْ بِالْقُعُودِ أَوَّلَ مَرَّةٍ فَاقْعُدُوا مَعَ الْخَالِفِينَ ٨٣ وَلَا تُصَلِّ عَلَىٰ أَحَدٍ مِنْهُمْ مَاتَ أَبَدًا وَلَا تَقُمْ عَلَىٰ قَبْرِهِ ۖ إِنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَمَاتُوا وَهُمْ فَاسِقُونَ ٨٤ وَلَا تُعْجِبْكَ أَمْوَالُهُمْ وَأَوْلَادُهُمْ ۚ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُعَذِّبَهُمْ بِهَا فِي الدُّنْيَا وَتَزْهَقَ أَنْفُسُهُمْ وَهُمْ كَافِرُونَ ٨٥ وَإِذَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ أَنْ آمِنُوا بِاللَّهِ وَجَاهِدُوا مَعَ رَسُولِهِ اسْتَأْذَنَكَ أُولُو الطَّوْلِ مِنْهُمْ وَقَالُوا ذَرْنَا نَكُنْ مَعَ الْقَاعِدِينَ ٨٦

برای آنان چه آمرزش بخواهی چه نخواهی، [حتی] اگر هفتاد بار برای آنان آمرزش بخواهی هرگز خداوند آنان را نمی‌آمرزد؛ زیرا این گروه به خدا و پیامبرش کافر شدند، و خداوند منحرفان نافرمان را هدایت نمی‌کند‌ (٨٠) رویگردانان [از جنگ] به سبب خانه‌نشینی خود که بر خلاف رسول‌خدا بود خوش‌حال شدند، خوش نداشتند که با اموال و جان‌هایشان در راه خدا جهاد کنند، و [به دیگران که مشتاقانه آمادۀ رفتن بودند] گفتند: در [این] گرما[ی سختِ تابستان] کوچ نکنید! بگو: اگر می‌فهمیدند آتش جهنم از نظر گرما بسیار شدیدتر است‌ (٨١) پس به کیفر تخلّفاتی که همواره [از دستورهای خدا و پیامبر] مرتکب شدند باید کمتر بخندند و بسیار بگریند! (٨٢) چون خداوند تو را [از عرصۀ نبرد] به‌سوی گروهی از آنان [به مدینه] بازگردانید، و آنان برای بیرون‌آمدن [به‌سوی جنگی دیگر] از تو اجازه خواستند، [با توجه به روحیۀ تخلّفشان و دلِ پُرنفاقشان به آنان] بگو: هرگز با من بیرون نمی‌آیید، و با هیچ دشمنی نمی‌جنگید؛ زیرا شما نخستین‌بار به نشستن در خانه، [و ماندن در مدینه] خوش‌حال شدید، اکنون هم با معاف‌شدگان [از جنگ] در خانه بنشینید‌ (٨٣) هیچ‌گاه بر مُردۀ اَحدی از آنان نماز [میت] نخوان، و بر گورش [برای دعا] نایست! زیرا آنان به خدا و رسولش کافر شدند، و درحالی‌که منحرف و نافرمان بودند به کام مرگ افتادند‌ (٨٤) اموال و فرزندانشان شگفت‌زده‌ات نکند، خداوند می‌خواهد آنان را در دنیا [به سبب دل‌مشغولی شدیدشان] به اموال و اولاد عذاب کند، و درحالی‌که کافرند جانشان درآید‌ (٨٥) چون سوره‌ای نازل شود [و در آن از آنان خواسته شود] که به خداوند مؤمن شوید و همراه پیامبرش به جهاد بروید، توان‌مندانِ [منافق‌کیش] از تو اجازه می‌خواهند [که در جنگ شرکت نکنند] و می‌گویند: بگذار ما با خانه‌نشینانِ [معذورِ از جهاد] باشیم‌ (٨٦)