برای آنان چه آمرزش بخواهی چه نخواهی، [حتی] اگر هفتاد بار برای آنان آمرزش بخواهی هرگز خداوند آنان را نمیآمرزد؛ زیرا این گروه به خدا و پیامبرش کافر شدند، و خداوند منحرفان نافرمان را هدایت نمیکند (٨٠) رویگردانان [از جنگ] به سبب خانهنشینی خود که بر خلاف رسولخدا بود خوشحال شدند، خوش نداشتند که با اموال و جانهایشان در راه خدا جهاد کنند، و [به دیگران که مشتاقانه آمادۀ رفتن بودند] گفتند: در [این] گرما[ی سختِ تابستان] کوچ نکنید! بگو: اگر میفهمیدند آتش جهنم از نظر گرما بسیار شدیدتر است (٨١) پس به کیفر تخلّفاتی که همواره [از دستورهای خدا و پیامبر] مرتکب شدند باید کمتر بخندند و بسیار بگریند! (٨٢) چون خداوند تو را [از عرصۀ نبرد] بهسوی گروهی از آنان [به مدینه] بازگردانید، و آنان برای بیرونآمدن [بهسوی جنگی دیگر] از تو اجازه خواستند، [با توجه به روحیۀ تخلّفشان و دلِ پُرنفاقشان به آنان] بگو: هرگز با من بیرون نمیآیید، و با هیچ دشمنی نمیجنگید؛ زیرا شما نخستینبار به نشستن در خانه، [و ماندن در مدینه] خوشحال شدید، اکنون هم با معافشدگان [از جنگ] در خانه بنشینید (٨٣) هیچگاه بر مُردۀ اَحدی از آنان نماز [میت] نخوان، و بر گورش [برای دعا] نایست! زیرا آنان به خدا و رسولش کافر شدند، و درحالیکه منحرف و نافرمان بودند به کام مرگ افتادند (٨٤) اموال و فرزندانشان شگفتزدهات نکند، خداوند میخواهد آنان را در دنیا [به سبب دلمشغولی شدیدشان] به اموال و اولاد عذاب کند، و درحالیکه کافرند جانشان درآید (٨٥) چون سورهای نازل شود [و در آن از آنان خواسته شود] که به خداوند مؤمن شوید و همراه پیامبرش به جهاد بروید، توانمندانِ [منافقکیش] از تو اجازه میخواهند [که در جنگ شرکت نکنند] و میگویند: بگذار ما با خانهنشینانِ [معذورِ از جهاد] باشیم (٨٦) « 200 »