آیا کسی را که به آیات ما کافر شد دیدی که ادعا داشت: حتماً [به سبب انتخاب آیین کفر،] مال و اولاد بسیاری به من داده خواهد شد؟! (٧٧) آیا [او با چنین رأی و نظری] بر غیب آگاه شده، یا پیمانی [بر دریافت مال و اولادِ بسیار] از خدای رحمان گرفته است؟! (٧٨) چنین نیست [که او میگوید]، ما یقیناً آنچه را [بر پایۀ خیالِ واهی] میگوید [در پروندۀ عملش] مینویسیم، و عذابش را ادامه میدهیم (٧٩) و آنچه [از مال و فرزند] در بارۀ آن سخنپراکنی میکند [با مرگش] به ارث میبریم، و او تنها نزد ما خواهد آمد (٨٠) و بهجای خداوند معبودانی انتخاب کردند تا برای آنان مایۀ عزت باشد (٨١) چنین نیست [که گمان کردهاند]، بهزودی آن معبودان، عبادتِ آن باطلگرایان را [در مورد خود] انکار میکنند [که: ما هرگز شایستۀ عبادتشدن نبودیم.] بلکه به شدت مخالفشان خواهند شد (٨٢) آیا ندانستهای که ما شیاطین را بهسوی کافران فرستادیم تا آنان را سخت [به سوی گمراهی و خواستههای نامشروع] برانگیزند (٨٣) بنابراین در مورد [شکست و هلاکت] آنان شتاب نداشته باش! ما دقیقاً [لحظات عمرشان را] برایشان شماره میکنیم [تا موعد عذابشان برسد] (٨٤) [از] روزی [یاد کن] که تقواپیشگان را به میهمانی خداوند مهربان جمع میکنیم (٨٥) و گنهپیشگان را تشنه بهسوی دوزخ میرانیم (٨٦) [در آن روز، شفیعان] قدرت بر شفاعت ندارند مگر کسانی [چون انبیاء، امامان علیهمالسلام و صالحان] که از پیشگاه خداوند پیمانی [بر انجام شفاعت] گرفتهاند (٨٧) [مشرکان] گفتند: خدای رحمان برای خود فرزند انتخاب کرده (٨٨) بیگمان چیزی نفرتانگیز و بسیار زشت [به زبان] آوردهاید (٨٩) نزدیک است آسمانها از این [ادعای باطل] پارهپاره شود، و زمین بشکافد، و کوهها به شدت درهم فروریزند (٩٠) [از این] که برای خداوند مهربان فرزندی قرار دادهاند! (٩١) شایستۀ خداوند مهربان نیست که فرزندی بگیرد (٩٢) هیچکس در آسمانها و زمین نیست مگر اینکه [ذاتاً] بنده [و مملوک] بهسوی خدای رحمان میآید. (٩٣) مسلّماً [قدرت] او همۀ [موجودات] را احاطه کرده، و همه را دقیق [و درست] به شمار آورده است (٩٤) و همۀ آنان روز قیامت تنها به پیشگاه او میآیند (٩٥) « 311 »