گفت: جز این نیست که این [ثروت و مالِ انبوه] بر پایۀ دانشی که نزد من است برایم فراهم شده، [نه از سوی خداوند!] آیا نمیدانست که خداوند پیش از او اقوامی را نابود کرده که از او نیرومندتر و ثروتاندوزتر بودند؟ و [هنگام آمدن عذاب،] گنهپیشگان از گناهانشان [که برای خداوند معلوم و مشهود است] بازپرسی نمیشود (٧٨) [قارون] با [همۀ] زینت و زیورش به سوی قومش بیرون شد، آنانکه [به سبب جهلِ به آخرت و پاداشهای عظیمِ آن] خواهان زندگی دنیا بودند گفتند: ایکاش مانند آنچه برای قارون فراهم آمده برای ما [هم فراهم] بود، همانا او دارای بهرۀ بزرگی است! (٧٩) ولی آنانکه آراسته به معرفت [و شناخت حقایق] بودند گفتند: وای بر شما [دنیاطلبان]! پاداش خداوند برای مؤمنانی که کار شایسته انجام دادهاند بهتر است، و این [حقیقت] را جز شکیبایان [بر حوادث تلخ و شیرین] دریافت نمیکنند (٨٠) پس او و خانهاش را [به کیفر طغیان و بخل و اندیشۀ ناپسندش] در زمین فروبردیم، و در برابر [قدرت و ارادۀ] خداوند هیچ گروهی برای او نبود که وی را [برای رهایی از عذاب] یاری دهد، و خود نیز نتوانست از خود دفاع کند (٨١) بامدادان آنانکه دیروز جایگاه او را آرزو داشتند میگفتند: شگفتا! خداوند رزق را برای هرکس از بندگانش بخواهد گشایش میدهد، و [برای هرکه بخواهد] تنگ میگیرد، اگر خداوند بر ما منّت نمیگذاشت ما را [نیز] در زمین فروبرده بود. عجبا! که ناسپاسان یقیناً [بر مشکلات و موانع راه زندگی] پیروز نمیشوند (٨٢) آن سرای [پُرارزشِ] آخرت را برای کسانی قرار میدهیم که در زمین نه در پی برتریجویی و سلطهاند، نه در پی تبهکاری و فتنهاندازی، و سرانجامِ [نیک] برای کسانی است که از خدا [اطاعت کرده، و از محرّماتش] میپرهیزند، (٨٣) هرکس [به پیشگاه خداوند] کار نیکی بیاورد پاداشی بهتر از آن برای اوست، و هرکه کار بدی بیاورد [بداند که؛] بدکاران جز به گناهانی که همواره مرتکب میشدند کیفر داده نمیشوند (٨٤) « 395 »