- مريم - جزء شانزدهم - سوره مريم

أَفَرَأَيْتَ الَّذِي كَفَرَ بِآيَاتِنَا وَقَالَ لَأُوتَيَنَّ مَالًا وَوَلَدًا ٧٧ أَطَّلَعَ الْغَيْبَ أَمِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمَٰنِ عَهْدًا ٧٨ كَلَّا ۚ سَنَكْتُبُ مَا يَقُولُ وَنَمُدُّ لَهُ مِنَ الْعَذَابِ مَدًّا ٧٩ وَنَرِثُهُ مَا يَقُولُ وَيَأْتِينَا فَرْدًا ٨٠ وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لِيَكُونُوا لَهُمْ عِزًّا ٨١ كَلَّا ۚ سَيَكْفُرُونَ بِعِبَادَتِهِمْ وَيَكُونُونَ عَلَيْهِمْ ضِدًّا ٨٢ أَلَمْ تَرَ أَنَّا أَرْسَلْنَا الشَّيَاطِينَ عَلَى الْكَافِرِينَ تَؤُزُّهُمْ أَزًّا ٨٣ فَلَا تَعْجَلْ عَلَيْهِمْ ۖ إِنَّمَا نَعُدُّ لَهُمْ عَدًّا ٨٤ يَوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقِينَ إِلَى الرَّحْمَٰنِ وَفْدًا ٨٥ وَنَسُوقُ الْمُجْرِمِينَ إِلَىٰ جَهَنَّمَ وِرْدًا ٨٦ لَا يَمْلِكُونَ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمَٰنِ عَهْدًا ٨٧ وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَٰنُ وَلَدًا ٨٨ لَقَدْ جِئْتُمْ شَيْئًا إِدًّا ٨٩ تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْهُ وَتَنْشَقُّ الْأَرْضُ وَتَخِرُّ الْجِبَالُ هَدًّا ٩٠ أَنْ دَعَوْا لِلرَّحْمَٰنِ وَلَدًا ٩١ وَمَا يَنْبَغِي لِلرَّحْمَٰنِ أَنْ يَتَّخِذَ وَلَدًا ٩٢ إِنْ كُلُّ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ إِلَّا آتِي الرَّحْمَٰنِ عَبْدًا ٩٣ لَقَدْ أَحْصَاهُمْ وَعَدَّهُمْ عَدًّا ٩٤ وَكُلُّهُمْ آتِيهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَرْدًا ٩٥

آیا کسی را که به آیات ما کافر شد دیدی که ادعا داشت: حتماً [به سبب انتخاب آیین کفر،] مال و اولاد بسیاری به من داده خواهد شد‌؟! (٧٧) آیا [او با چنین رأی و نظری] بر غیب آگاه شده، یا پیمانی [بر دریافت مال و اولادِ بسیار] از خدای رحمان گرفته است؟! (٧٨) چنین نیست [که او می‌گوید]، ما یقیناً آنچه را [بر پایۀ خیالِ واهی] می‌گوید [در پروندۀ عملش] می‌نویسیم، و عذابش را ادامه می‌دهیم‌ (٧٩) و آنچه [از مال و فرزند] در بارۀ آن سخن‌پراکنی می‌کند [با مرگش] به ارث می‌بریم، و او تنها نزد ما خواهد آمد‌ (٨٠) و به‌جای خداوند معبودانی انتخاب کردند تا برای آنان مایۀ عزت باشد‌ (٨١) چنین نیست [که گمان کرده‌اند]، به‌زودی آن معبودان، عبادتِ آن باطل‌گرایان را [در مورد خود] انکار می‌کنند [که: ما هرگز شایستۀ عبادت‌شدن نبودیم.] بلکه به شدت مخالفشان خواهند شد‌ (٨٢) آیا ندانسته‌ای که ما شیاطین را به‌سوی کافران فرستادیم تا آنان را سخت [به سوی گمراهی و خواسته‌های نامشروع] برانگیزند‌ (٨٣) بنابراین در مورد [شکست و هلاکت] آنان شتاب نداشته باش! ما دقیقاً [لحظات عمرشان را] برایشان شماره می‌کنیم [تا موعد عذابشان برسد‌] (٨٤) [از] روزی [یاد کن] که تقواپیشگان را به میهمانی خداوند مهربان جمع می‌کنیم‌ (٨٥) و گنه‌پیشگان را تشنه به‌سوی دوزخ می‌رانیم‌ (٨٦) [در آن روز، شفیعان] قدرت بر شفاعت ندارند مگر کسانی [چون انبیاء، امامان علیهم‌السلام و صالحان] که از پیشگاه خداوند پیمانی [بر انجام شفاعت] گرفته‌اند‌ (٨٧) [مشرکان] گفتند: خدای رحمان برای خود فرزند انتخاب کرده‌ (٨٨) بی‌گمان چیزی نفرت‌انگیز و بسیار زشت [به زبان] آورده‌اید‌ (٨٩) نزدیک است آسمان‌ها از این [ادعای باطل] پاره‌پاره شود، و زمین بشکافد، و کوه‌ها به شدت درهم فروریزند‌ (٩٠) [از این] که برای خداوند مهربان فرزندی قرار داده‌اند‌! (٩١) شایستۀ خداوند مهربان نیست که فرزندی بگیرد‌ (٩٢) هیچ‌کس در آسمان‌ها و زمین نیست مگر این‌که [ذاتاً] بنده [و مملوک] به‌سوی خدای رحمان می‌آید. (٩٣) مسلّماً [قدرت] او همۀ [موجودات] را احاطه کرده، و همه را دقیق [و درست] به شمار آورده است‌ (٩٤) و همۀ آنان روز قیامت تنها به پیشگاه او می‌آیند‌ (٩٥)