- النساء - جزء پنجم - سوره نساء

مَنْ يُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطَاعَ اللَّهَ ۖ وَمَنْ تَوَلَّىٰ فَمَا أَرْسَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا ٨٠ وَيَقُولُونَ طَاعَةٌ فَإِذَا بَرَزُوا مِنْ عِنْدِكَ بَيَّتَ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ غَيْرَ الَّذِي تَقُولُ ۖ وَاللَّهُ يَكْتُبُ مَا يُبَيِّتُونَ ۖ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ وَكِيلًا ٨١ أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ ۚ وَلَوْ كَانَ مِنْ عِنْدِ غَيْرِ اللَّهِ لَوَجَدُوا فِيهِ اخْتِلَافًا كَثِيرًا ٨٢ وَإِذَا جَاءَهُمْ أَمْرٌ مِنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذَاعُوا بِهِ ۖ وَلَوْ رَدُّوهُ إِلَى الرَّسُولِ وَإِلَىٰ أُولِي الْأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذِينَ يَسْتَنْبِطُونَهُ مِنْهُمْ ۗ وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ لَاتَّبَعْتُمُ الشَّيْطَانَ إِلَّا قَلِيلًا ٨٣ فَقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ لَا تُكَلَّفُ إِلَّا نَفْسَكَ ۚ وَحَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ ۖ عَسَى اللَّهُ أَنْ يَكُفَّ بَأْسَ الَّذِينَ كَفَرُوا ۚ وَاللَّهُ أَشَدُّ بَأْسًا وَأَشَدُّ تَنْكِيلًا ٨٤ مَنْ يَشْفَعْ شَفَاعَةً حَسَنَةً يَكُنْ لَهُ نَصِيبٌ مِنْهَا ۖ وَمَنْ يَشْفَعْ شَفَاعَةً سَيِّئَةً يَكُنْ لَهُ كِفْلٌ مِنْهَا ۗ وَكَانَ اللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ مُقِيتًا ٨٥ وَإِذَا حُيِّيتُمْ بِتَحِيَّةٍ فَحَيُّوا بِأَحْسَنَ مِنْهَا أَوْ رُدُّوهَا ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ حَسِيبًا ٨٦

هرکه از پیامبر اطاعت کند در حقیقت از خداوند اطاعت کرده است، و هرکه [از پیامبر] روی برتابد [حسابِ کارش بر عهدۀ ماست،] ما تو را بر آنان به عنوان مسئول [اعمالشان که به اجبار از نافرمانی حفظشان کنی] نفرستادیم‌ (٨٠) آنان [در حضور تو] می‌گویند: [وظیفۀ ما] اطاعت [از توست]. ولی چون از نزد تو بیرون می‌روند گروهی از آنان در شب‌نشینی‌ها[ی مخفیانه] بر خلاف آنچه تو [بر اساس وحی] می‌گویی اظهار نظر کرده و تدبیر می‌کنند، خداوند آنچه را در شب‌نشینی‌ها[ی مخفیانه] می‌گویند [در پروندۀ اعمالشان] می‌نویسد. از آنان روی برتاب و بر خداوند توکل کن! کارسازبودنِ خداوند [برای بندگان] بس است (٨١) آیا در [معانی] قرآن تأمل نمی‌کنند [و با دیدۀ بصیرت به آن نظر نمی‌اندازند]؟ چنانچه از سوی غیر خدا بود مسلّماً اختلافات فراوانی در آن می‌یافتند (٨٢) چون خبری از ایمنی و ترس [مانند پیروزی و شکست] به آنان [که مردمی سست‌ایمان یا منافقند] برسد، آن را [تحقیق نکرده در میان مردم] شایع می‌کنند، درحالی‌که اگر [پیش از شایع‌کردنش] آن را به پیامبر و اولیای امورشان [که صاحبان درایت و بینشند] ارجاع می‌دادند آنان [با دلایل و قرائن، درستی و نادرستی‌اش را می‌یافتند و] شما را به اصل موضوع آگاه می‌ساختند، چنانچه احسان و رحمت خداوند بر شما نبود جز عدۀ اندکی همه از شیطان پیروی می‌کردید، [و از حق و انجام تکالیف به‌ویژه جهاد در راه خدا فاصله می‌گرفتید‌] (٨٣) [اکنون که بسیاری از مردم به دنبال شایعات بی‌اساس و دلهره‌آور، از رفتن به جنگ امتناع می‌کنند] خودت در راه خدا به جنگ برو! تو نسبت به خودت مکلف هستی، مؤمنان را نیز [به جنگ با دشمن] تشویق کن! امید است خداوند آسیب و گزند کافران را [از تو و مؤمنانی که به مسئولیت‌های خود پایبند هستند] باز دارد، خداوند قدرتش شدیدتر و عذابش سخت‌تر است (٨٤) هرکس [برای انجام گرفتن هرکار خیری] وساطتی نیکو کند بهرۀ فراوانی از آن برایش خواهد بود، و هرکس [برای پدیدآوردن هر شرّی] وساطتی ناپسند به میان آورد سهمی از وزر و وبالش نصیب اوست، خداوند همواره نگهبان بر هرچیزی است (٨٥) هرگاه از سوی کسی سخن پسندیده‌ای [چون سلام یا عمل نیکی] به شما می‌رسد، نیکوتر از آن یا همانندش را برای او تلافی کنید، همواره خداوند محاسبه‌کنندۀ همه‌چیز [حتی سخن پسندیده] است (٨٦)