- آل عمران - جزء سوم - سوره آل عمران

قُلْ آمَنَّا بِاللَّهِ وَمَا أُنْزِلَ عَلَيْنَا وَمَا أُنْزِلَ عَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَمَا أُوتِيَ مُوسَىٰ وَعِيسَىٰ وَالنَّبِيُّونَ مِنْ رَبِّهِمْ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ ٨٤ وَمَنْ يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلَامِ دِينًا فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ ٨٥ كَيْفَ يَهْدِي اللَّهُ قَوْمًا كَفَرُوا بَعْدَ إِيمَانِهِمْ وَشَهِدُوا أَنَّ الرَّسُولَ حَقٌّ وَجَاءَهُمُ الْبَيِّنَاتُ ۚ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ ٨٦ أُولَٰئِكَ جَزَاؤُهُمْ أَنَّ عَلَيْهِمْ لَعْنَةَ اللَّهِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ ٨٧ خَالِدِينَ فِيهَا لَا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلَا هُمْ يُنْظَرُونَ ٨٨ إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا مِنْ بَعْدِ ذَٰلِكَ وَأَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ ٨٩ إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بَعْدَ إِيمَانِهِمْ ثُمَّ ازْدَادُوا كُفْرًا لَنْ تُقْبَلَ تَوْبَتُهُمْ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الضَّالُّونَ ٩٠ إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَمَاتُوا وَهُمْ كُفَّارٌ فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْ أَحَدِهِمْ مِلْءُ الْأَرْضِ ذَهَبًا وَلَوِ افْتَدَىٰ بِهِ ۗ أُولَٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ وَمَا لَهُمْ مِنْ نَاصِرِينَ ٩١

[ای پیامبر! از طرف خود و پیروانت به همه] بگو: ما به خدا و آنچه بر ما و آنچه بر ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و نوادگانشان [که دارای مقام نبوتند] نازل گشته، و آنچه به موسی و عیسی و پیامبران از سوی پروردگارشان عطا شده ایمان آوردیم، و بین هیچ‌یک از آنان [در این‌که فرستادۀ خدایند] فرقی نمی‌گذاریم، و ما فقط در برابر خداوند تسلیم هستیم‌ (٨٤) هرکه جز اسلام دینی انتخاب کند هرگز از او پذیرفته نیست، و او در آخرت از گروه تباه‌کنندگانِ [همۀ سرمایۀ وجودی خود] خواهد بود‌ (٨٥) چگونه خداوند گروهی را هدایت کند که پس از آن‌که مؤمن شدند و به حقانیت پیامبر [اسلام] شهادت دادند، و دلایل روشن برای آنان آمد کافر شدند؟! خداوند گروه ستمکار را هدایت نمی‌کند‌ (٨٦) اینان کیفرشان این است که لعنت خدا و فرشتگان و همۀ مردم بر آنان باد (٨٧) در آن [لعنت که در حقیقت مطرود بودنشان از رحمت الهی و عذاب خداست] جاودانه‌اند، نه عذاب از آنان سبُک می‌شود، و نه [در عذاب برای اندکی استراحت] مهلتشان دهند‌ (٨٨) مگر کسانی که بعد از آن [آلودگی باطنی و اعمال زشتِ ظاهری] به خداوند بازگشته، و [همۀ گذشتۀ خود را] اصلاح کردند؛ همانا خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است‌ (٨٩) بی‌تردید کسانی که پس از ایمانشان کافر شدند، آن‌گاه بر کفرشان افزودند، هرگز توبۀ آنان [پس از هدررفتنِ همۀ فرصت‌ها] پذیرفته نخواهد شد؛ آنان گمراهان واقعی‌اند‌ (٩٠) مسلّماً کسانی که کافر شدند و در حال کفر از دنیا رفتند، گرچه به‌جای رهایی خود از عذاب به اندازۀ پُری زمین طلا بپردازند هرگز از ایشان پذیرفته نخواهد شد، برای آنان عذابی دردناک است، و هیچ یاوری [برای نجاتشان] نخواهند داشت (٩١)