[همۀ این حقایق دربارۀ آفرینش شما و شگفتی‌های جهان هستی] برای این [است] که [بدانید] فقط خداوند حق است، [و جز او شایستۀ پرستش نیست،] و این‌که او مردگان را زنده می‌کند، و اوست که بر هر کاری تواناست (٦) و این‌که قیامت که هیچ شکی در آن نیست آمدنی است، و این‌که خداوند کسانی را که در گورهایند برمی‌انگیزد (٧) گروهی از مردمند که همواره بدون هیچ دانشی و هیچ هدایتی و هیچ کتاب روشنگری، دربارۀ خداوند گفت‌وگوی نادرست و بی‌دلیل می‌کنند (٨) [آن هم] با حالتی متکبّرانه و مغرورانه، تا [مردم را] از راه خداوند [به راه باطل] منحرف کنند، برای آنان در دنیا رسوایی است، و روز قیامت عذاب سوزان به آنان می‌چشانیم (٩) [به آنان گویند:] این [رسوایی و عذاب] به کیفر اعمالی است که از پیش فرستاده‌ای، [سبب این کیفر، عدالت خداوند است،] و خداوند نسبت به بندگان، ستمکار نیست (١٠) گروهی از مردم خدا را در حالِ تردید می‌پرستند، پس اگر سودی [چون ثروت، مقام و زندگی مرفه] به آنان برسد به آن آرامش می‌یابند، و اگر رنج و بلایی [چون بیماری، تهیدستی و محرومیتِ از مقام‌های مادی] به آنان برسد [از پرستش خداوند] روی‌گردان می‌شوند [و به بی‌دینی و فساد می‌گرایند]، اینان دنیا و آخرتشان تباه است، و این است همان خسارت آشکار (١١) معبودانی را به‌جای خدا [برای عرض حاجت] می‌خوانند که نه زیانی به آنان می‌رسانند، و نه سودی به آنان می‌دهند، این است همان گمراهی بسیار دور [که در آن دسترسی به هدایت ندارند] (١٢) [آری] معبود‌هایی را [برای برآورده‌شدنِ حاجاتشان] می‌خوانند که زیانشان [به خوانندگان] از سودشان نزدیک‌تر است، [معبودهای باطل] هرآینه بد سرپرست و قطعاً بد همدمی هستند! (١٣) همانا خداوند مؤمنانی را که کارهای شایسته انجام داده‌اند وارد بهشت‌هایی می‌کند که از زیر [درختان] آن نهرها جاری است، مسلّماً خداوند هر کاری را که بخواهد انجام می‌دهد (١٤) کسی که همواره گمانش این است که خداوند هرگز پیامبرش را در دنیا و آخرت یاری نخواهد داد [واکنون با دیدن یاری‌رساندن به او به شدت خشمگین است]، باید طنابی از سقف بیاویزد، آن‌گاه خود را حلق‌آویز کند و ببیند آیا حیله و نیرنگش مایه خشمش را از بین می‌برد؟! (١٥) « 333 »
صفحه قبلي
ابتداي قرآن