- الأنفال - جزء نهم - سوره انفال

إِذْ تَسْتَغِيثُونَ رَبَّكُمْ فَاسْتَجَابَ لَكُمْ أَنِّي مُمِدُّكُمْ بِأَلْفٍ مِنَ الْمَلَائِكَةِ مُرْدِفِينَ ٩ وَمَا جَعَلَهُ اللَّهُ إِلَّا بُشْرَىٰ وَلِتَطْمَئِنَّ بِهِ قُلُوبُكُمْ ۚ وَمَا النَّصْرُ إِلَّا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ ١٠ إِذْ يُغَشِّيكُمُ النُّعَاسَ أَمَنَةً مِنْهُ وَيُنَزِّلُ عَلَيْكُمْ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً لِيُطَهِّرَكُمْ بِهِ وَيُذْهِبَ عَنْكُمْ رِجْزَ الشَّيْطَانِ وَلِيَرْبِطَ عَلَىٰ قُلُوبِكُمْ وَيُثَبِّتَ بِهِ الْأَقْدَامَ ١١ إِذْ يُوحِي رَبُّكَ إِلَى الْمَلَائِكَةِ أَنِّي مَعَكُمْ فَثَبِّتُوا الَّذِينَ آمَنُوا ۚ سَأُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُوا الرُّعْبَ فَاضْرِبُوا فَوْقَ الْأَعْنَاقِ وَاضْرِبُوا مِنْهُمْ كُلَّ بَنَانٍ ١٢ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ شَاقُّوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ ۚ وَمَنْ يُشَاقِقِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ ١٣ ذَٰلِكُمْ فَذُوقُوهُ وَأَنَّ لِلْكَافِرِينَ عَذَابَ النَّارِ ١٤ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا زَحْفًا فَلَا تُوَلُّوهُمُ الْأَدْبَارَ ١٥ وَمَنْ يُوَلِّهِمْ يَوْمَئِذٍ دُبُرَهُ إِلَّا مُتَحَرِّفًا لِقِتَالٍ أَوْ مُتَحَيِّزًا إِلَىٰ فِئَةٍ فَقَدْ بَاءَ بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ وَمَأْوَاهُ جَهَنَّمُ ۖ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ ١٦

[به یاد آرید] زمانی را که با دیدن دشمنِ [تا دندان مسلح]، خواهان یاری پروردگارتان شدید و او خواستۀ شما را اجابت کرد، [و وعده داد] که: مسلّماً شما را با هزار فرشتۀ پی‌در‌پی یاری می‌دهم (٩) خداوند این [وعده] را جز مژده‌ای برای [پیروزی] شما قرار نداد، و برای اینکه دل‌هایتان با این مژده آرامش یابد، وگرنه پیروزی فقط از سوی خداست، [نه از سوی فرشتگان و اسباب و ابزار مادّی؛] زیرا خداوند توانای شکست‌ناپذیر و حکیم است‌ (١٠) [به یاد آرید] هنگامی که خداوند برای این‌که آرامش یابید خواب سبُکی را بر شما چیره کرد، و آبی از آسمان برایتان فرستاد تا شما را به‌وسیلۀ آن [از آلودگی‌ها] پاک کند، و وسوسۀ شیطان را [که از بدترین ناپاکی‌هاست] از شما برطرف، و دل‌هایتان را به آن نیرو بخشد، و گام‌هایتان را از برکت آن استوار سازد‌ (١١) و [به یاد آر] زمانی که پروردگارت به فرشتگان وحی کرد که من [در این عرصه] پشتیبان شمایم، پس مؤمنان را [از نظر روحیه،] استواری و ثبات دهید! [و از سوی من به ارتش اسلام پیغام دهید که] به‌زودی در دل کافران ترسی [روحیه‌شکن] می‌اندازم، پس [ای فرشتگان!] سرهایشان را در هم کوبید، و همۀ انگشتانشان را قطع کنید‌! (١٢) این [کیفرِ سخت،] به سبب این است که آنان با خدا و رسولش دشمنی کردند، و هرکه با خدا و رسولش دشمنی کند [بداند که] بی‌تردید خداوند سخت‌کیفر است‌ (١٣) این [مجازاتِ دنیایی شماست، آن] را بچشید! و برای کافران در قیامت عذاب آتش است‌ (١٤) ای مؤمنان! زمانی که با کافران درحالی‌که بر ضد شما لشگرکشی می‌کنند روبه‌رو می‌شوید فرار نکنید‌! (١٥) کسی که در آن موقعیت [از عرصۀ نبرد] فرار کند به خشم خداوند [که مستحق آن است] دچار می‌شود، و جایگاهش دوزخ است، و دوزخ عاقبت بدی است، مگر این‌که فرارش برای [انتخاب محلی بهتر برای ادامۀ] نبرد، یا پیوستن به گروهی [از مجاهدانِ تازه‌نفس و آماده برای جنگ] باشد‌ (١٦)