- هود - جزء دوازدهم - سوره هود

وَيَا قَوْمِ لَا يَجْرِمَنَّكُمْ شِقَاقِي أَنْ يُصِيبَكُمْ مِثْلُ مَا أَصَابَ قَوْمَ نُوحٍ أَوْ قَوْمَ هُودٍ أَوْ قَوْمَ صَالِحٍ ۚ وَمَا قَوْمُ لُوطٍ مِنْكُمْ بِبَعِيدٍ ٨٩ وَاسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ ۚ إِنَّ رَبِّي رَحِيمٌ وَدُودٌ ٩٠ قَالُوا يَا شُعَيْبُ مَا نَفْقَهُ كَثِيرًا مِمَّا تَقُولُ وَإِنَّا لَنَرَاكَ فِينَا ضَعِيفًا ۖ وَلَوْلَا رَهْطُكَ لَرَجَمْنَاكَ ۖ وَمَا أَنْتَ عَلَيْنَا بِعَزِيزٍ ٩١ قَالَ يَا قَوْمِ أَرَهْطِي أَعَزُّ عَلَيْكُمْ مِنَ اللَّهِ وَاتَّخَذْتُمُوهُ وَرَاءَكُمْ ظِهْرِيًّا ۖ إِنَّ رَبِّي بِمَا تَعْمَلُونَ مُحِيطٌ ٩٢ وَيَا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلَىٰ مَكَانَتِكُمْ إِنِّي عَامِلٌ ۖ سَوْفَ تَعْلَمُونَ مَنْ يَأْتِيهِ عَذَابٌ يُخْزِيهِ وَمَنْ هُوَ كَاذِبٌ ۖ وَارْتَقِبُوا إِنِّي مَعَكُمْ رَقِيبٌ ٩٣ وَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا نَجَّيْنَا شُعَيْبًا وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِنَّا وَأَخَذَتِ الَّذِينَ ظَلَمُوا الصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دِيَارِهِمْ جَاثِمِينَ ٩٤ كَأَنْ لَمْ يَغْنَوْا فِيهَا ۗ أَلَا بُعْدًا لِمَدْيَنَ كَمَا بَعِدَتْ ثَمُودُ ٩٥ وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُبِينٍ ٩٦ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَاتَّبَعُوا أَمْرَ فِرْعَوْنَ ۖ وَمَا أَمْرُ فِرْعَوْنَ بِرَشِيدٍ ٩٧

ای قومِ من! دشمنی با من شما را [برای مصونیت از عذاب] به‌جایی نمی‌رساند، مسلما همانند عذابی که به قوم نوح یا قوم هود یا قوم صالح رسید به شما هم می‌رسد، و قوم لوط چندان [از جهت زمان و مکان] از شما دور نیستند‌ (٨٩) از پروردگارتان آمرزش بخواهید، سپس [بُت‌ها را رها کرده،] به‌سوی او روی کنید! زیرا پروردگارم مهربان، و بسیار دوستدار [مؤمنان] است‌ (٩٠) گفتند: ای شعیب! بسیاری از مطالبی که می‌گویی نمی‌فهمیم، به‌راستی تو را در مقایسه با خود ناتوان می بینیم، اگر عشیره‌ات نبودند بدون‌شک سنگسارت می‌کردیم! و تو هرگز نزد ما ارجمند نیستی‌ (٩١) گفت: ای قومِ من! آیا عشیره‌ام نزد شما از خداوند ارجمندتر است که از او غفلت کرده و مورد بی‌اعتنایی قرارش داده‌اید؟ همانا پروردگارم به آنچه انجام می‌دهید احاطه دارد‌ (٩٢) ای قومِ من! آنچه که در توان شماست بکوشید! من [هم در ادای وظیفۀ خود] می‌کوشم، به‌زودی آگاه خواهید شد چه کسی را عذاب رسواکننده خواهد آمد، و دروغگو کیست؟ منتظر بمانید من هم با شما منتظرم (٩٣) هنگامی که عذاب ما رسید شعیب و کسانی را که با او ایمان آورده بودند به رحمتی از سوی خود نجات دادیم، و ستمکاران را فریادِ مرگبار فراگرفت، نهایتاً در خانه‌هایشان به رو درافتاده، جسمی بی‌جان شدند‌ (٩٤) گویا هرگز در آن‌جا اقامت نداشتند، آگاه باشید! مَدین از رحمت خدا دور باد! همان‌گونه که ثمودیان دور شدند (٩٥) همانا موسی را با معجزاتِ خود و دلیلی روشنگر فرستادیم‌ (٩٦) به‌سوی فرعون و سران [متکبّر] قومش، ولی آنان [برای حفظ مقام و مال‌و‌‌منالِ خود] از فرمان فرعون پیروی کردند، درحالی‌که فرمان فرعون راهنما[ی به‌سوی سعادت] نبود‌ (٩٧)