لطفا منتظر باشید
الانعام 
سوره اعراف 
الانفال 
وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَىٰ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَيْهِمْ بَرَكَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ وَلَٰكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُمْ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ ٩٦ أَفَأَمِنَ أَهْلُ الْقُرَىٰ أَنْ يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنَا بَيَاتًا وَهُمْ نَائِمُونَ ٩٧ أَوَأَمِنَ أَهْلُ الْقُرَىٰ أَنْ يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنَا ضُحًى وَهُمْ يَلْعَبُونَ ٩٨ أَفَأَمِنُوا مَكْرَ اللَّهِ ۚ فَلَا يَأْمَنُ مَكْرَ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْخَاسِرُونَ ٩٩ أَوَلَمْ يَهْدِ لِلَّذِينَ يَرِثُونَ الْأَرْضَ مِنْ بَعْدِ أَهْلِهَا أَنْ لَوْ نَشَاءُ أَصَبْنَاهُمْ بِذُنُوبِهِمْ ۚ وَنَطْبَعُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَسْمَعُونَ ١٠٠ تِلْكَ الْقُرَىٰ نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنْبَائِهَا ۚ وَلَقَدْ جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا كَانُوا لِيُؤْمِنُوا بِمَا كَذَّبُوا مِنْ قَبْلُ ۚ كَذَٰلِكَ يَطْبَعُ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِ الْكَافِرِينَ ١٠١ وَمَا وَجَدْنَا لِأَكْثَرِهِمْ مِنْ عَهْدٍ ۖ وَإِنْ وَجَدْنَا أَكْثَرَهُمْ لَفَاسِقِينَ ١٠٢ ثُمَّ بَعَثْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَظَلَمُوا بِهَا ۖ فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِينَ ١٠٣ وَقَالَ مُوسَىٰ يَا فِرْعَوْنُ إِنِّي رَسُولٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ ١٠٤
اگر اهل شهرها[ی نابودشده]، ایمان آورده بودند و [از خداوند اطاعت کرده، از محرّماتش] پرهیز داشتند، درهای برکات [فراوانِ] آسمان و زمین را بر آنان می‌گشودیم، ولی [آیات ما و پیامبران را] انکار کردند، ما هم آنان را به کیفر گناهانی که همواره مرتکب می‌شدند [به عذابی سخت] مجازات کردیم‌ (٩٦) آیا اهل شهرها [که آلوده به هر گناهی هستند] ایمنند از این‌که عذابِ ما هنگام شب درحالی‌که [غرق در] خوابند به سراغشان آید؟ (٩٧) آیا اهل شهرها [که در فتنه‌گری و شرارتند] ایمنند از این‌که عذابِ ما هنگام روز درحالی‌که سرگرم به بازی [در امور مادی]‌اند بر آنان درآید؟ (٩٨) آیا خود را [با این‌همه فتنه و شرارت] از عذابِ خدا ایمن دانسته‌اند؟ درحالی‌که جز زیان‌کاران خود را از عذاب الهی ایمن نمی‌دانند‌ (٩٩) آیا [سرگذشت پندآموز گذشتگان] برای کسانی که زمین را پس از [هلاک‌شدنِ] اهلش به ارث می‌برند، این حقیقت را روشن نساخته که اگر ما بخواهیم آنان را به کیفر گناهانشان عذاب می‌کنیم، و بر دل‌هایشان مُهرِ [عدمِ درک حقایق] می‌زنیم، در نتیجه دعوت حق را [به گوشِ قبول] نمی‌شنوند‌؟ (١٠٠) این است شهرها[ی نابودشدۀ قوم نوح و لوط و عاد و ثمود] که بخشی از اخبارش را برای تو بیان می‌کنیم، همانا پیامبرانشان برای آنان [جهت هدایتشان] دلایل روشن آوردند، ولی آنان بر آن نبودند که به دلایلی که قبلاً آن‌ها را انکار کرده بودند ایمان بیاورند، خداوند این‌گونه بر دل کافران [به کیفر لجاجت وعنادشان] مُهرِ [عدمِ درک حقایق] می‌زند‌ (١٠١) برای بیشتر آنان هیچ‌گونه پایبندی و تعهدی [در برابر خدا و پیامبران و کتب آسمانی] نیافتیم، و قطعاً بیشتر آنان را منحرف و نافرمان یافتیم‌ (١٠٢) آن‌گاه بعد از پیامبرانِ گذشته، موسی را با معجزاتمان به‌سوی فرعون و سرانِ [متکبّر] قومش فرستادیم، ولی آنان [همۀ] معجزات را انکار کردند، پس با دقت بنگر که فرجام گنهکارانِ فتنه‌انگیز چگونه بود (١٠٣) موسی گفت: ای فرعون! بی‌تردید من فرستاده‌ای از سوی پروردگار جهانیانم‌ (١٠٤)