برای بهرهمندشدنِ شما و کاروانیان، شکارکردن از دریا و خوراکیهای آن [در حال اِحرام] بر شما حلال است، ولی شکار بیابان و صحرا تا زمانی که مُحرِم هستید بر شما حرام است، از خدایی که بهسوی او محشور میشوید [اطاعت کرده، از محرّماتش] بپرهیزید! (٩٦) خداوندِ یکتا، کعبه، این خانۀ حُرمتیافته و ماههای حرام و قربانیهای بینشان و قربانیهای نشاندار را وسیلۀ قوام [و برپایی معیشت دنیا و سعادت آخرت] مردم قرار داده، این [شرایع و احکام] برای آن است که بدانید یقیناً خداوند آنچه را در آسمانها و زمین است میداند، و مسلّماً خداوند به همهچیز داناست (٩٧) بدانید قطعاً خداوند [به بندگان نافرمان] سختکیفر، و اینکه [به مطیع آنان] بسیار آمرزنده و مهربان است (٩٨) بر عهدۀ پیامبر جز رساندن [پیام خدا] نیست، خداوند آنچه را آشکارا انجام میدهید و آنچه را پنهان میدارید میداند (٩٩) بگو: ناپاک و پاک، [چون کافر و مؤمن، معصیت و طاعت، و حرام و حلال] یکسان نیستند؛ هرچند فراوانی ناپاکها تو را به شگفتی اندازد، پس ای خردمندان! از خداوند [اطاعت کرده، از محرّماتش] بپرهیزید تا [بر همۀ موانع راه سعادت] پیروز شوید (١٠٠) ای مؤمنان! از چیزهایی [از احکام و معارفی که شریعت اسلام از بیان آن خودداری میکند و خدا هم بهخاطر آسانگرفتن بر بندگان، نهی و امری نسبت به آنها ندارد] مپرسید؛ که اگر برای شما آشکار شود غمگینتان کند، چنانچه هنگام نزول قرآن از آنها بپرسید برای شما روشن میشود [که چه وظیفهای دارید]، خداوند از اینکه شما را مکلف به مسائلی کند که سبب ناراحتی شما گردد گذشت کرد، خداوند بسیار آمرزنده و بردبار است (١٠١) هرآینه گروهی از پیشینیانِ شما از مسائل و حقایقی پرسیدند، [ولی چون به پاسخش دست یافتند از اجرایش سرپیچی کردند،] سپس منکر آنها شدند (١٠٢) خداوند هیچ حیوانی را تحت عنوانِ «بَحیره»؛ [ماده شتری که پنجمین حملِ مادرش میباشد،] و «سائبه»؛ [شتری که ده ماده زاییده،] و «وصیله»؛ [گوسفند مادهای که همزاد با برّۀ نر است،] و «حام»؛ [شتر نری که ده شتر از آن پدید آمده]، [مقدس و ممنوع از ذبح و تصرف] قرار نداده است، ولی کافران [حُرمت تصرف در آنها را] بر خدا دروغ میبندند، و بیشترشان اندیشه نمیکنند (١٠٣) « 124 »