- الأنعام - جزء هفتم - سوره انعام

إِنَّ اللَّهَ فَالِقُ الْحَبِّ وَالنَّوَىٰ ۖ يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَمُخْرِجُ الْمَيِّتِ مِنَ الْحَيِّ ۚ ذَٰلِكُمُ اللَّهُ ۖ فَأَنَّىٰ تُؤْفَكُونَ ٩٥ فَالِقُ الْإِصْبَاحِ وَجَعَلَ اللَّيْلَ سَكَنًا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ حُسْبَانًا ۚ ذَٰلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ ٩٦ وَهُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ النُّجُومَ لِتَهْتَدُوا بِهَا فِي ظُلُمَاتِ الْبَرِّ وَالْبَحْرِ ۗ قَدْ فَصَّلْنَا الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ ٩٧ وَهُوَ الَّذِي أَنْشَأَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ فَمُسْتَقَرٌّ وَمُسْتَوْدَعٌ ۗ قَدْ فَصَّلْنَا الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَفْقَهُونَ ٩٨ وَهُوَ الَّذِي أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ نَبَاتَ كُلِّ شَيْءٍ فَأَخْرَجْنَا مِنْهُ خَضِرًا نُخْرِجُ مِنْهُ حَبًّا مُتَرَاكِبًا وَمِنَ النَّخْلِ مِنْ طَلْعِهَا قِنْوَانٌ دَانِيَةٌ وَجَنَّاتٍ مِنْ أَعْنَابٍ وَالزَّيْتُونَ وَالرُّمَّانَ مُشْتَبِهًا وَغَيْرَ مُتَشَابِهٍ ۗ انْظُرُوا إِلَىٰ ثَمَرِهِ إِذَا أَثْمَرَ وَيَنْعِهِ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكُمْ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ ٩٩ وَجَعَلُوا لِلَّهِ شُرَكَاءَ الْجِنَّ وَخَلَقَهُمْ ۖ وَخَرَقُوا لَهُ بَنِينَ وَبَنَاتٍ بِغَيْرِ عِلْمٍ ۚ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يَصِفُونَ ١٠٠ بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ أَنَّىٰ يَكُونُ لَهُ وَلَدٌ وَلَمْ تَكُنْ لَهُ صَاحِبَةٌ ۖ وَخَلَقَ كُلَّ شَيْءٍ ۖ وَهُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ ١٠١

همانا خداوند شکافندۀ دانه و هسته است، زنده را از مرده بیرون می‌آورد، و بیرون‌آورندۀ مرده از زنده است، این است خدای شما، پس چگونه شما را [از توحید به‌سوی شرک] منحرفتان می‌کنند؟! (٩٥) شکافندۀ صبح [از پردۀ تاریک شب] است، و شب را مایۀ آرامش، و خورشید و ماه را وسیله‌‌ای برای محاسبه و اندازه‌گیری قرار داد، این است اندازه‌گیری آن توانای شکست‌ناپذیرِ دانا‌ (٩٦) او کسی است که ستارگان را برای شما پدید آورد تا به‌وسیلۀ آن‌ها در تاریکی‌های خشکی و دریا [به‌سوی مقصد] راه یابید، مسلّماً ما نشانه‌ها[ی مؤثر در زندگی] را برای مردمی که دانایند بیان کردیم‌ (٩٧) او کسی است که شما را از یک تَن آفرید، برای شما قرارگاهی [در زمین]، و ودیعتگاهی [در رحِم] است، ما آیات [خود] را [دربارۀ وضع انسان] برای قومی که می‌فهمند بیان کردیم‌ (٩٨) او کسی است که از آسمانْ آبی [فراوان و پُر‌برکت] فرستاد که به‌وسیلۀ آن گیاهان گوناگونی از زمین بیرون آوردیم، و از آن‌ها ساقه‌ها و شاخه‌های سبز خارج کردیم، از آن [ساقه‌ها و شاخه‌ها] دانه‌های متراکم درمی‌آوریم، از شکوفۀ درخت خرما خوشه‌های سر فروهشته [به وجود می‌آوریم]، و باغ‌هایی از انگور و زیتون و انار شبیه به هم و بی‌شباهت با یکدیگر [در دسترس شما قرار می‌دهیم]، به میوه‌اش وقتی به بار می‌نشیند، و به رسیدنش با تأمل و دقت بنگرید! مسلّماً در این [تنوع گیاهان و میوه‌جات و روییدنی‌ها] برای مردمی که ایمان دارند نشانه‌هایی [بر توحید، ربوبیت و قدرت خدا] است‌ (٩٩) [مشرکان] برای خداوند شریکانی از جنّ قرار دادند درحالی‌که همۀ آنان آفریدۀ خدا هستند، و برای خدا از روی نادانی [در دنیای خیالشان] پسران و دخترانی ساختند. خداوند منزّه و برتر است از آنچه او را به آن وصف می‌کنند‌ (١٠٠) [خداوند] بدون نقشه و ابزار و مواد، پدیدآورندۀ آسمان‌ها و زمین است، چگونه او را فرزندی باشد درحالی‌که برای او همسری نبوده، او همه‌چیز را [در عین بی‌نیازی] آفریده، و او به همه‌چیز داناست‌ (١٠١)