ابو سعيد خدرى مى گويد : روزى رسول خدا صلى الله عليه و آله نشسته بود و تنى چند از يارانش از جمله على بن ابى طالب گرد او بودند ، حضرت فرمود : هركس بگويد : « لا إله إلاّ اللّه » داخل بهشت خواهد شد ، پس دو تن از ياران گفتند : ما نيز مى گوييم : « لا إله إلاّ اللّه » ، حضرت فرمود : همانا « لا إله إلاّ اللّه » ؛ يعنى شهادت به يگانگى خدا از اين شخص «اشاره به على بن ابى طالب عليه السلام» و از شيعيانش قبول مى شود ، باز آن دو تن تكرار كرده گفتند : ما نيز مى گوييم : « لا إله إلاّ اللّه » ، پيامبر صلى الله عليه و آله دست بر سر على بن ابى طالب عليه السلامگذاشت آن گاه بر آن دو نفر فرمود : نشانه پيروى از او اين است كه بيعت او را نشكنيد و در مسند و مقام او ننشينيد و گفتار و كلام او را تكذيب ننماييد . از مضمون عالى اين گونه روايات استفاده مى شود كه هر گوينده « لا إله إلاّ اللّه » اهل نجات نيست ، اين ذكر مقدّمات روحى و اخلاص و جمع بودن شرايط مى خواهد .
منبع : برگرفته از کتاب داستانهای عبرت آموز استاد حسین انصاریان
