حضرت موسى عليه‏السلام و نماز

در كتاب الهى ، سوره طه مى‏خوانيم :
فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِىَ يَامُوسَى * إِنِّى أَنَا رَبُّكَ فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ إِنَّكَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوىً * وَأَنَا اخْتَرْتُكَ فَاسْتَمِعْ لِمَا يُوحَى * إِنَّنِى أَنَا اللّهُ لاَ إِلهَ إِلاَّ أَنَا فَاعْبُدْنِى وَأَقِمِ الصَّلاَةَ لِذِكْرِى .
پس چون به آن آتش رسيد ، ندا داده شد : اى موسى ! * به يقين اين منم پروردگار تو ، پس كفش خود را از پايت بيفكن ؛ زيرا تو در وادى مقدس طوى هستى . * و من تو را [ به پيامبرى ] برگزيدم ، پس به آنچه وحى مى‏شود ، گوش فرا دار . * همانا ! من خدايم كه جز من معبودى نيست ، پس مرا بپرست و نماز را براى ياد من برپا دار . امام باقر عليه‏السلام مى‏فرمايد :
خداوند به موسى فرمود : مى‏دانى چرا از ميان بندگانم تو را براى شنيدن كلامم به نحو مستقيم انتخاب كردم ؟ عرضه داشت : نه . خطاب رسيد : به خاطر اين‏كه در عبادت و بندگى همانندت را نيافتم كه نسبت به من در نفس خود به اين اندازه با تواضع باشد . اى موسى ! تو بنده‏اى هستى كه در پيشگاه من به وقت نماز صورت بر خاك مى‏گذاشتى .
به قول فروغى :
گر زغلاميش نشانت دهند
 بنده او شو كه به يك التفات
سر به خط ساقى گلچهره نه
 باده مستانه بنوش آشكار
تا نرسد جان تو بر لب كجا
نوشى از آن كنج دهانت دهند
    *
 سلطنت كون و مكانت دهند
خواجگى هر دو جهانت دهند
تا زقضا خط امانت دهند
 تا خبر از راه نهانت دهند
 نوشى از آن كنج دهانت دهند