در تعريف حيا گفته شده است: حيا يعني شرم، آزرم، گرفتگي نفس از چيزي و ترك آن به خاطر ترس از سرزنش. عفت به معني پديد آمدن حالتي در نفس است كه آدمي را از غلبه شهوت باز مي‌دارد.
انسان از سه چيز حيا مي‌كند: از بشر، خود و خدا. نيروي شرم و حيا، فرد را از آلوده شدن باز مي‌دارد. هر چه حيا بيشتر باشد، نيروي بازدارنده قويتر خواهد بود. بين حيا و عفت رابطه مستقيمي وجود دارد.
امام علي(ع) مي‌فرمايد: علي قدر الحياء تكون العفة؛ عفت و پاكدامني به اندازه شرم و حياي انسان است. از اين روايت استفاده مي‌شود كه عفت بدون حيا ممكن نيست.
منبع : پاسخگو
