عمل و عکس العمل

در کتاب‏هاى درسىِ قدیم، داستانى بود از این قرار که چوپانى به صاحب گله خود، که شیر گوسفندان را با آب مخلوط مى‏کرد، مى‏گفت : از خدا بترس و این کار را نکن ؛ چون این کار، پایان خوشى ندارد. صاحب گله به چوپان مى‏گفت : تو تحت تاثیر سخنان مردم و مسجد و منبر قرار گرفته‏اى، این‏ها که مى‏گویى، حرف‏هایى بیهوده است ؛ اما چوپان از نصیحت آن مرد دست برنمى‏داشت و به او مى‏گفت : نظام عالَم، نظام حساب و کتاب است، کل عالم چشم و گوش است و کردارهاى تو ثبت مى‏شود :«فَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّهٍ خَیْراً یَرَهُ »9.پس هرکس ذره‏اى نیکى کند ، آن نیکى را ببیند .اما صاحب گوسفندها مى‏خندید و سخنان مرد چوپان را به مسخره مى‏گرفت. روزى چوپان گله را از تپه سرازیر کرد تا به روستا ببرد. رعد و برق تندى زد و سیل جارى شد و گوسفندان را با خود برد. چوپان به تنهایى به روستا برگشت. صاحب گله گفت : گوسفندها چه شدند؟ چوپان گفت : من که بارها به شما گفتم : آبى که در شیر مى‏ریزى و به مردم مى‏دهى، سرانجام بدى خواهد داشت. خدا همه آب‏ها را جمع کرد و به آن‏ها دستور داد که راه بیفتند و گوسفندان تو را ببرند. این، نتیجه عمل ناشایست خودت بود.آرى، عالَم چشم و گوش دارد و هر کارى که انسان انجام دهد، در دفتر الهى، ثبت مى‏شود.