پيامبر صلى الله عليه و آله مردى به نام ابن اللُّتْبيَّه از طايفه « اَزْد » را به جمع آورى زكات فرستاد و چون آن مرد از مأموريت خود بازگشت مبلغى از اموال را كه همراه آورده بود تسليم پيغمبر صلى الله عليه و آله كرد و مبلغى را براى خود برداشت و گفت : آن قسمت مال شما و اين قسمت هديه اى است كه مردم به من اهدا كرده اند .
پيغمبر صلى الله عليه و آله فرمود : چرا در خانه پدر و مادرت ننشستى تا ببينى هديه برايت مى آورند يا نه ؟ !
سپس به سخن برخاست و فرمود : چگونه است كه ما مردمانى را مأمور جمع آورى زكات مى سازيم پس مى گويند : اين قسمت مال شما و اين قسمت هديه اى است كه به ما اهدا شده ، چرا چنين مأمور در خانه پدر و مادرش نمى نشيند تا ببيند هديه برايش مى برند يا نه .
گاهى نفس انسانى در اثر جنبش و هيجان حرص و طمع دستخوش نوع خاصى از وسوسه مى شود كه تحت تأثير آن مى خواهد ميان گرفتن رشوه و رعايت جانب حق جمع كند ، در صورتى كه چنين امرى هيچگاه ميسّر نيست ؛ زيرا وقتى شخص پذيراى رشوه شد ديگر عقل او در اثر مداخله هواى نفس ، قدرت حكومت را از دست خواهد داد و قادر به تميز حق از باطل نخواهد بود ، چنان كه پيامبر صلى الله عليه و آله در مقام اشاره به همين حقيقت فرمود : اَللّهُمَّ لا تَجْعَلْ لِفاجِرٍ عَلَيَّ يَداً وَلا مِنَّةً . بار خدايا ! براى فاجرى حقى و منتى بر ذمّه من احراز مكن
منبع : برگرفته از کتاب حکایتهای عبرت آموز استاد حسین انصاریان
