شَبيب بن جَراد

او شاعر بود و در جنگ قادسيه(سال چهارده هجرى) حضور داشت. به گفته برخى از معاصرين در ميدان‏هاى جنگ به ويژه در جنگ صفين به دليرى نام‏بردار بود.
     
گزارشى كه به صورت تلخيص در ذيل مى‏آيد با استناد به منابع اخير بود. و مآخذ كهن به جز الاصابة از حضور وى در كربلا سخنى نگفته‏اند:
    
شبيب، از كوفيان براى امام حسين عليه السلام بيعت گرفت و خود نيز از حضرت مسلم عليه السلام حمايت كرد. امّا هنگامى كه آن بزرگوار در نهايت غربت به شهادت رسيد، شبيب به سپاه عمرسعد پيوست و تا شب يا عصر تاسوعا در آنجا بود. هنگامى كه شمر نامه عبيداللَّه زياد را به عمرسعد داد و شبيب دانست كه راهى جز جنگ با امام حسين عليه السلام وجود ندارد. دگرگون شد و در تاريكى شب دهم خود را به اردوگاه اباعبداللَّه الحسين عليه السلام رساند؛ و چون از بنى كلاب بود به حضرت ابوالفضل عليه السلام و برادرانش كه با وى از طرف مادر هم‏قبيله بودند روى آورد.
    
 او در روز عاشورا در نبردِ نخستين و مقابل امام حسين عليه السلام به شرف شهادت نايل گشت.