در مسأله سعى صفا و مروه كه از شعائر الهى است و از اركان حج و بسى عبرت آموز ، لازم است به مسائلى مهم اشاره شود :
1 ـ امام صادق (عليه السلام) مى فرمايد : از آنجا كه حضرت آدم كه از جانب حق به مقام « اصطفا » رسيد ، به اين قطعه از كوه هبوط كرد . نام اين كوه به مناسبت مقام آدم ، « صفا » ناميده شد و چون حوا كه مقام زينت و « مرآة » بودن داشت ، به آن كوه ديگر هبوط كرد ، نام آن كوه « مروه » گذاشته شد.چون ابراهيم هاجر و اسماعيل را در آن وادى لم يزرع در حول و حوش حرم و جايگاه خانه قرار داد و خود به شام بازگشت ، كودك شيرخواره به تشنگى سختى مبتلا شد ، هاجر كه در ميان زنان زمان نمونه ايمان و اخلاص و فداكارى و تسليم به حق بود ، براى نجات طفل ، نه تنها به خاطر مهر مادرى بلكه براى خدا ، بر كوه صفا ايستاد و فرياد زد : آيا در اينجا انيس و مونس هست ؟ چون جوابى نشنيد به كوه مروه رفت و به همان صورت داد خواهى نمود و بى جواب ماند . اين برنامه را هفت بار تكرار كرد ، در اين وقت امين وحى در برابر او ظاهر شد و گفت :كيستى ؟جواب داد : مادرِ فرزند ابراهيم .امين الهى به او گفت :شما را به كه سپرده اند ؟گفت : اين مطلب تو را به وقت مراجعت ابراهيم از ابراهيم پرسيدم آن پيامبر بزرگوار فرمود : من شما را به خدا سپردم .جبرئيل گفت : به حق شما را به كسى سپرده كه در تمام امور كفايتتان مى كند .در آن وقت كودك با پاشته پا از شدت تشنگى زمين را كاوش مى كرد كه ناگهان چشمه پر آبى از زير پاى او جارى شد .اين هفت بار رفت و آمد هاجر كه منشأ و ريشه اى جز ايمان و اخلاص و حفظ كودك براى خدا و جلب رضايت حق نداشت ، از جانب خدا به عنوان ركنى از اركان حج و شعارى از شعائر خدا قرار داده شد تا زائران خانه محبوب ، خالص و مخلص آن وادى پر نور را هفت بار رفت و آمد كنند و روح خود را همانند روح هاجر از زنگ كدورتها بشويند .آرى سعى صفا و مروه از طرفى ارج نهادن به مقام ايمان و اخلاص آن زن با كرامت است . از جهت ديگر اطاعت از فرمان حضرت حق است در تعظيم شعائر او و از باب ديگر ، سعى در تصفيه نفس و تحقق توبه ، و توسل به مقام حضرت رب و يادآور محشر كبرى و قيامت عظمى و تردد مردم در آن صحنه هول انگيز براى به دست آوردن راه نجات ، و جلب شفاعت شفيعان روز جزاست .
برگرفته از کتاب داستانهای عبرت آموز استاد حسین انصاریان
