ارزش و جايگاه عالم‏

بعد پيامبر صلى الله عليه و آله سه جمله در اين زمينه مى فرمايد كه خيلى فوق العاده است:
 «مَن زارَ عالِماً فَكَأَنَّما زارَنى»
كسى كه به ديدن عالم ربانى، واجد شرايط، خيرخواه و دلسوز برود، دقيقاً مانند اين است كه به ديدن منِ پيغمبر آمده است. ببينيد پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله جايگاه عالم ربانى را در كجا معرفى كرده است.
البته ديدن عالم براى چيست؟ نمى رود كه چشم و ابروى او را ببيند. چشم و ابروى زيباتر از او كه خيلى زياد است. ديدن عالم براى بهره بردن از علم او است. كارى را مى خواهد انجام بدهد، نمى داند حق است يا باطل، مى رود و از آن عالم مى پرسد. قدمى كه مى خواهد بردارد، پيشامدى در كسب مال شده، حرام و حلالش را نمى داند، از عالم بپرسد. اين گونه زيارت قيمت دارد و الا اگر زيارتى غير از اين باشد، مزاحمت ايجاد كردن براى مردم است. «وَ مَن صافَحَ عالِماً فَكأَنما صافَحَنِى»
كسى كه به عالم ربانى، سلام كند و دست بدهد مانند اين است كه به خود پيغمبر صلى الله عليه و آله سلام كرده و دست داده است. «وَ مَن جالَسَ عالِماً فَكأنما جالَسَنِى» و هر كسى كه در كنار عالم ربانى بنشيند، مانند اين است كه كنار پيغمبر نشسته است. «وَ مَن جالَسَنِى فِى الدُّنيا أُجلِسُهُ مَعى يَوم القيامة» و هر كسى كه در دنيا نزد من بنشيند، براى پيدا كردن راه، استفاده كردن و تشخيص حق از باطل، خدا در قيامت او را كنار من مى نشاند؛ يعنى بهره نشستن در كنار عالم ربانى اين است كه در قيامت، خدا، همنشينان و عالمان را در كنار پيغمبر عظيم الشأن اسلام صلى الله عليه و آله مى نشاند.