بيمارى از مسلمانان كه سخت در آتش تب مى سوخت بسترى بود، امام حسين عليه السلام به عيادت او رفت ، همين كه از در خانه وارد منزل شد، تب از بدن بيمار خارج گرديد.
امام حسين عليه السلام كنار بستر بيمار نشست و از او احوالپرسى كرد، بيمار عرض كرد: ((از قدم مبارك شما بسيار خشنودم كه آمديد و به بركت قدم شما، تب از من فرار كرد.))
امام حسين عليه السلام فرمود:
والله ما خلق الله شيئا الا و قد امره بالطاعه لنا به خدا سوگند، خداوند چيزى را نيافريده مگر اين كه او را امر به اطاعت ما كرده است .))
سپس فرمود: ((اى تب !))
راوى گويد!: ما صداى مى شنيديم ولى صاحب صدا را نمى ديديم كه ) گفت : ((لبيك يا اباعبدالله ؛ فرمانبردارم اى اباعبدالله .))
امام حسين (ع) فرمود: ((آيا امير مومنان على (ع) به تو امر نكرده نزد كسى نروى مگر آن كس كه از دشمنان ما باشد، يا گنهكارى باشد تا تو كفاره گناهان او باشى .
منبع : تبیان
