فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی- ترجمه حضرت استاد حسین انصاریان

خدايا تويى كه عطايت را پى درپى فرو ريزى،بر كسى كه از تو درخواست نمى كند،و بر آنان كه منكر پروردگاريت هستند،چه رسد آقاى من بر كسى كه از تو خواهش كرده و يقين نمود كه آفرينش از تو و فرمان تنها به دست توست،منزّه و والايى اى پروردگار جهانيان،اى آقاى من بنده ات به درگاه توست،تنگدستى او را پيش رويت قرار داده با دعايش در خانه احسانت را مى كوبد،پس روى كريمانه ات را از من برمگردان،و آنچه مى گويم از من بپذير،من تو را به اين دعا خواندم،اميد دارم كه به خاطر معرفتم به رأفت و مهرت مرا باز نگردانى.خدايا تويى آن كه پرسنده اى ناتوانت نكند،و عطاگيرى از تو نكاهد،تو چنانى كه خود گويى،و بالاتر از آنچه ما مى گوييم.