موسى و نماز

حضرت كليم الله كه از انبياى اولواالعزم است ، مورد عنايت خاصّ حضرت محبوب بود .ياد آن حضرت و اوصاف حميده او در قرآن مجيد زياد آمده است .او زمانى كه به هدايت حضرت حق ، در مسير مدين و مصر به وادى سينا و منطقه طور رسيد ، براى اوّلين بار طنين دلرباى صداى معشوق را بدين گونه شنيد :( يَامُوسَى * إِنِّي أَنَا رَبُّكَ فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ إِنَّكَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوىً وَأَنَا اخْتَرْتُكَ فَاسْتَمِعْ لِمَا يُوحَى * إِنَّنِي أَنَا اللهُ لاَ إِلهَ إِلاَّ أَنَا فَاعْبُدْنِي وَأَقِمِ الصَّلاَةَ لِذِكْرِي ).اى موسى ! من پروردگار تو هستم ، كفش از پاى بيرون كن ( : از همه جز من قطع علاقه نما ) ، چون هم اكنون در وادى مقدّسى .من تو را به مقام شامخ رسالت برگزيده ام ، بنابراين به آنچه به تو وحى مى شود گوش فرا ده .منم خداى يكتا ، خدايى جز من نيست ، پس مرا اطاعت كن و در مسير عبادت من قرار گير و نماز را به خاطر ياد من به پاى دار .آرى ، نمازى كه همراه با شرايط ظاهرى و باطنى اقامه شود ياد حضرت محبوب را در دل زنده مى سازد و حاكميّت آن ياد را در اعمال و اخلاق مى گستراند و امنيّتى همه جانبه در قلب ايجاد مى كند به طورى كه انسان از شرّ شياطين در مصونيّت الهى مى رود و از بركت آن امنيّت ، سعادت دنيا و آخرت آدمى تضمين مى شود .( أَلاَ بِذِكْرِ اللهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ ).آگاه باشيد ، با ياد خدا دلها آرامش و امنيّت يابد .چون امنيّت به وسيله نماز با شرايط و عبادت با حال ، حكومتش را در عرش قلب برقرار كرد ، به هنگام مرگ و سفر به آخرت ، دارنده قلب مطمئن مخاطب به خطاب حضرت حق مى شود و آن وقت ، مردن براى انسان ازعسل شيرين تر مى گردد :( يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ * ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً * فَادْخُلِي فِي عِبَادِي * وَادْخُلِي جَنَّتِي ) .اى صاحب نفس با آرامش ! به پروردگارت برگرد در حالى كه راضى هستى و از تو خشنودند ، پس در عباد من وارد شو و به بهشتم درآى .

 بر گرفته از کتاب داستانهای عبرت آموز استاد حسین انصاریان