حكايتى در نفوذ آيات قرآن مجيد

تاريخ اسلام پر از نشانه هاى نفوذ عجيب قرآن در دل هاى مؤمنان است و حتى غيرمسلمانان كه قلب هاى آماده اى داشتند با گوش دادن به صداى دلنشين آيات الهى به سوى حق مشتاق مى شدند.

از نمونه هاى بارز تأثير آيات قرآن كريم در قلب هاى مسلمانان صدر اسلام اين كه:

يكى از ياران پيامبر به نام ابوطلحه انصارى در مدينه نخلستان بسيار باشكوه و پربار و زيبايى در رو به روى مسجد رسول خدا صلى الله عليه و آله داشت كه همگان از آن به نيكى سخن مى گفتند، در آن چشمه آب زلالى بود كه هر گاه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله به آن باغ مى رفت از آن آب ميل مى كرد و وضو مى ساخت و همچنين آن باغ درآمد خوبى براى ابوطلحه داشت. پس از نزول آيه:

لَن تَنَالُواْ الْبِرَّ حَتَّى تُنفِقُواْ مِمَّا تُحِبُّونَ» 

هرگز به [حقيقتِ ] نيكى [به طور كامل ] نمى رسيد تا از آنچه دوست داريد انفاق كنيد.

به خدمت پيامبر آمد و عرض كرد: مى دانم كه محبوب ترين اموال من همين باغ است ولى من مى خواهم آن را در راه خدا انفاق كنم تا ذخيره اى براى رستاخيز من باشد. اى رسول خدا! پس آن را در هر جا كه مصلحت مى دانى قرار بده.

پيامبر فرمود: آفرين بر تو، آفرين بر تو، اين ثروتى است كه براى تو سودمند خواهد بود. سپس فرمود: من صلاح مى دانم كه آن را به خويشاوندان نيازمند خود بدهى و ابوطلحه به دستور حضرت عمل كرد و آن را در ميان بستگان خود تقسيم نمود. 

[ «12» اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اجْبُرْ بِالْقُرْآنِ خَلَّتَنَا مِنْ عَدَمِ الْإِمْلَاقِ وَ سُقْ إِلَيْنَا بِهِ رَغَدَ الْعَيْشِ وَ خِصْبَ سَعَةِ الْأَرْزَاقِ وَ جَنِّبْنَا بِهِ الضَّرَائِبَ الْمَذْمُومَةَ وَ مَدَانِيَ الْأَخْلَاقِ وَ اعْصِمْنَا بِهِ مِنْ هُوَّةِ الْكُفْرِ وَ دَوَاعِي النِّفَاقِ حَتَّى يَكُونَ لَنَا فِي الْقِيَامَةِ إِلَى رِضْوَانِكَ وَ جِنَانِكَ قَائِداً وَ لَنَا فِي الدُّنْيَا عَنْ سُخْطِكَ وَ تَعَدِّي حُدُودِكَ ذَائِداً وَ لِمَا عِنْدَكَ بِتَحْلِيلِ حَلَالِهِ وَ تَحْرِيمِ حَرَامِهِ شَاهِداً]

خدايا! بر محمّد و آلش درود فرست، و خلأ و شكاف تنگدستى و ندارى ما را به وسيله قرآن جبران فرما، و به سبب قرآن زندگى فراخ و گسترده و فراوانى ارزاق را به سوى ما سوق ده، و ما را در سايه قرآن، از خصلت هاى ناپسند و پستى هاى اخلاقى دور كن، و به وسيله قرآن از سقوط در منجلاب كفر، و انگيزه هاى نفاق حفظ فرما، تا قرآن در روز قيامت راهبر و راهنماى ما به سوى خشنوديت و بهشت هايت باشد، و در اين جهان از خشمت، و تجاوز از حدودت بازمان دارد، و براى ما در پيشگاهت، در حلال دانستن حلالش، و حرام دانستن حرامش شاهد و گواه باشد.