بهره خدايى جوان متدين‏

جوانى در خانه بود، همسايه او آمد و درب خانه را زد، گفت: جوان، تو متدين، باتربيت و خوب هستى، مى‏خواهم سفرى چند ماهه بروم. كنيزى دارم كه به او علاقه زيادى دارم، مى‏خواهم او را نزد تو به امانت بگذارم تا وقتى كه برگشتم، كنيز را از تو سالم تحويل بگيرم.

جوان به او گفت: ببخشيد، من ازدواج نكرده‏ام و جوان ازدواج نكرده در معرض خطر است، من دقيقه‏اى نمى‏توانم تحمل كنم. او را نزد پيرمرد نود ساله متدين ببر تا از او نگهدارى كند.

همسايه به او گفت: آفرين بر تو اى جوان با ايمان. من اين كنيز را به تو مى‏بخشم.

قيمت كنيز دويست درهم مى‏باشد، به سفر مى‏روم و برمى‏گردم و يا پول آن را و يا دوباره خودش را از تو مى‏گيرم. با اين كه آن را به تو حلال كردم و مى‏توانى مانند همسر شرعى، ايامى كه من نيستم، با او باشى.

«اللهم اسئلك من فضلك»

با خلوص نيت به درب خانه او برو، او مى‏داند كه پاداش استقامت و صبر تو را چگونه بدهد. اگر مصلحت باشد، پاداش تو را فورا مى‏دهد.

صاحب كنيز، كنيز را بخشيد و رفت. حاكم منطقه به دنبال كنيزى با شرايط ويژه مى‏گشت. به او خبر دادند كه اين شرايط در كنيزى است كه در اختيار اين جوان است. گفت: به هر قيمتى كه مى‏فروشد، از او خريدارى نماييد. آمدند و گفتند:

حاكم خريدار اين كنيز است.

بدون اين كه خود جوان قيمتى بگذارد، گفتند: كنيز را به قيمت دويست هزار دينار طلا خريدارى مى‏كنيم. گفت: ما اين پول را مى‏گيريم و بعد از خانواده‏اى در مدينه براى تو دخترى مى‏گيريم كه زندگى تو سر پا شود.

كنيز را فروخت و آن پول فراوان را گرفت و دو ماه بعد صاحب كنيز آمد، گفت:

اى جوان! اگر كنيز را مى‏خواهى، قيمت آن را به من بپرداز، جوان آن پول فراوان را برداشت و گفت: اين پول كنيز تو است. آن مرد به اندازه دويست درهم از آن پول‏ها برداشت و گفت: كنيز من اين مقدار ارزش داشته است.

پيغمبر صلى‏الله‏عليه‏وآله مى‏فرمايند:

اگر بهشت، زن حلال، پول، خانه، رفيق خوب، مملكت خوب و حكومت خوب مى‏خواهيد، در حريم خدا صبر كنيد. خود را با گناه آلوده نكنيد. من همه چيز به شما مى‏دهم، ولى افسوس كه مردم كم با خدا معامله مى‏كنند. شايد ده درصد با خدا معامله دارند، اما نود درصد با شياطين معامله مى‏كنند.

سود كلانى نصيب معامله كنندگان با خدا مى‏شود، اما معامله كنندگان با شيطان ضرر و زيان زيادى مى‏كنند.