فرزند مرحوم شيخ عباس قمى براى خود من نقل كرد كه در بغداد وقتى پدرم بيمار شد و دكترها نتوانستند ايشان را معالجه كنند، از مادرم خواستند تا مقدارى آب و يك كاسه برايشان بياورند. سپس، دست راستشان را روى كاسه گرفتند و مادرم روى دست ايشان آب ريختند. ايشان اين آب را خوردند و شفا يافتند. وقتى سر مطلب را از ايشان پرسيديم گفتند:
اين انگشت ها 50 سال است قال الصادق و قال الباقر نوشته، اگر كارى نتوانند بكنند، بايد به قصاب محل گفت با ساطور آن ها را قطع كند.
وقتى انگشتى كه عمرى قال الصادق نوشته چنين خاصيتى دارد، عمل به روايات و فرمايشات معصومين چه بيمارى هايى را شفا مى دهند و چه احترامى نزد پروردگار براى انسان ايجاد مى كنند؟ در قرآن در اين باره مى خوانيم:
«إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ* جَزاؤُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها أَبَداً رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ ...».
مسلماً كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده اند، اينانند كه بهترين مخلوقاتند. پاداششان نزد پروردگارشان بهشت هاى پاينده اى است كه از زيرِ [درختانِ ] آن نهرها جارى است، در آن ها جاودانه اند، خدا از آنان خشنود است ....
خداوند با ايمان و عمل صالح از بندگانش راضى مى شود. در دعاى كميل خوانده ايم كه خداوند «سريع الرضا» ست؛ يعنى زود مى شود خدا را از خود راضى كرد. حر بن يزيد رياحى چند دقيقه هم بيشتر طول نكشيد كه خدا را از خود راضى كرد و شقاوت ابدى را به سعادت ابدى تبديل كرد.
به فرموده اميرمومنان انسان پست و پوك را كه خدا هيچ ارزشى برايش قائل نيست عزيز مى كند و تبديل به موجودى مى كند كه خدا براى او ارزش قائل است و اين مقام و سرمايه كمى نيست كه انسان در نزد پروردگار محترم و عزيز باشد.
منبع : پایگاه عرفان
