مرحوم « ملا احمد نراقى » آن عاشق وارسته ، در كتاب « طاقديس » در باب گريه هاى اعجاب انگيز حضرت شعيب عليه السلام چنين مى گويد :گريه كرد از بس شعيب تاجدار هر دو چشمش كور و نابينا نشست آن كه او را ديده از آغاز داد داد چشمش هين به عبرت كن نظر باز گاه و بيگه و شام و سحر اين قدر بگريست كافتاد از نظر
روزهاى روشن و شبهاى تار باز دادش چشم سلطان الست كور چون شد باز چشمش باز داد باز بايد ديده عبرت نگر اين قدر بگريست كافتاد از نظر
بر گرفته از کتاب داستانهای عبرت آموز استاد حسین انصاریان
