زينب و سر ابى عبدالله عليه السلام

مـسلم جصاص گـوید: ام کلثوم سر از محمل بیرون آورد و خطاب به مردم کوفه کرد و فـرمـود: ساکت، مـردم کوفه ! مردانتان ما را مى کشند و زنانتان بر ما مى گریند! حاکم بین ما و شما در روز رستاخیز خدا است.
در حالیکه ام کلثـوم با مردم سخن مى گفت ناگهان ضجه و ناله مردم بلند شد، از این شیون ناگهانى تعجب کردم که سرهاى شهدا را مشاهده در حالیکه سر ابى عبدالله مقدم بر آنها بود وارد جمـعـیت شد سر حسین مـانند ماه شب چهارده شبیه ترین انسانها به رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم بود با موهاى مشکین که بن موها از خضاب جدا شده و سفـید بود، باد محاسن شریفش را به چپ و راست حرکت مى داد چشم زینب به سر بریده برادر افـتـاد و ناراحت گـردید و بى اخـتـیار سر به چـوبه مـحمـل زد که خـون از زیر مقنعه اش جارى شد و با اشاره به سر مقدس با سوز و گداز عجیبى به این اشعار مترنم گردید:
یا هلالا لمّا استتم کمالا

ما تو همت یا شفیق فواءدى

یا اخى فاطم الصغیره کلّمها

یا اخى قلبک الشّفیق علینا

یا اخى لو ترى علیا لدى الا

یا اخى ضمّه الیک و قرّبه

ما اذلّ الیتیم حین ینادى

۱ ـ ((اى ماه یکشبه زینب هنوز وقتى بر تو نگذشته و زمان خسوف فرا نرسیده، چه شده که منخسف گشته و غروب نمودى؟!))
(زیرا خسوف در شبهاى ۱۳ و ۱۴ و ۱۵ ماه رخ مى دهد.)
۲ ـ ((اى برادر زینب (شهادت ترا فکر مى کردم ) لیکن تصور نمى کردم که مقدر شده باشد سرت را بالاى نیزه کنند.))
۳ ـ برادر! با فاطمه کوچکت حرف بزن که نزدیک است قلبش ‍ بگدازد.))
۴ ـ ((برادر چـه شده که قـلب مهربان تو از ما جدا شده و بر سر نیزه به دار آویخته شده.))
۵ ـ ((برادر اگـر عـلى را ببینى خـواهى یافت که اسارت و یتیمى چگونه قدرت سخن گفتن را از او گرفته است.))
۶ ـ ((برادر او را در آغـوش گـیر و به خـود نزدیک گـردان تـا قـلب لرزانش آرام گیرد.))
۷ ـ ((چـه قـدر بر یتـیم سخـت مـى گـذرد که پـدرش را بخـواند و او پـاسخـش ‍ ندهد)) (۱)

نویسنده:آیت الله محمد على عالمى