حکایتی از گریه برای ابى عبدالله عليه‏السلام

چشمى كه نتواند گريه كند كور باشد بهتر است‏

شخصی كه براى مرحوم حاج شيخ عبدالكريم روضه مى‏خواند، به تهران آمد و در دو مسجد معتبر پيش‏نماز شد. من نزديك 20 سال با اين عالم ارتباط داشتم؛ هم قبل از اين‏كه طلبه شوم و هم بعد از آن و تا كنون كسى را در روضه خواندن براى ابى عبدالله، عليه‏السلام، مثل او نديده‏ام و تنها كسى بود كه در مجلسش كسى بيش از خودش گريه نمى‏كرد. سرانجام، چنان شد كه از فرط گريه، دو پلك چشم و مژه‏هاى ايشان از بين رفت.

وقتى ايشان در بيمارستان بسترى شد و چشم او را عمل كردند، پزشك معالج به ايشان گفت: شما ديگر نبايد روضه بخوانيد، يا اگر مى‏خوانيد نبايد گريه كنيد! او نیز در پاسخ گفت: چشمى كه براى ابى عبدالله، عليه‏السلام، گريه نكند، كور باشد بهتر است‏.