فرازی از مناجات خمس عشرة - ترجمه حضرت استاد حسین انصاریان

خدايا اگر نافرمانى و گناه از بنده ات زشت بود، پس گذشت از جانب تو زيباست، خدايا نخستين، كسى نيستم كه تو را نافرمانى كرده و حضرتت توبه پذيرش شدى، و خود را در معرض احسانت قرار داده و تو مرا مورد احسانش قرار دادى، اى پاسخگوى درماندگان، اى برطرف كننده زيان، اى بزرگ نيكى، اى داناى نهان، اى زيبا پرده پوش، به جود و كرمت به سوى تو شفاعت مى جويم، و توسّل مي كنم نزد تو به فضل و رحمتت دعايم را اجابت كن، اميدم را به خود نااميد مساز، و توبه ام را بپذير، و با احسان و مهرت خطاهايم را ناديده گير، اى مهربان ترين مهربانان.

إِلَهِي إِنْ كَانَ قَبُحَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِكَ فَلْيَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِكَ إِلَهِي مَا أَنَا بِأَوَّلِ مَنْ عَصَاكَ فَتُبْتَ عَلَيْهِ وَ تَعَرَّضَ لِمَعْرُوفِكَ فَجُدْتَ عَلَيْهِ يَا مُجِيبَ الْمُضْطَرِّ يَا كَاشِفَ الضُّرِّ يَا عَظِيمَ الْبِرِّ يَا عَلِيماً بِمَا فِي السِّرِّ يَا جَمِيلَ السِّتْرِ [السَّتْرِ] اسْتَشْفَعْتُ بِجُودِكَ وَ كَرَمِكَ إِلَيْكَ وَ تَوَسَّلْتُ بِجَنَابِكَ [بِجِنَانِكَ ] وَ تَرَحُّمِكَ لَدَيْكَ فَاسْتَجِبْ دُعَائِي وَ لا تُخَيِّبْ فِيكَ رَجَائِي وَ تَقَبَّلْ تَوْبَتِي وَ كَفِّرْ خَطِيئَتِي بِمَنِّكَ وَ رَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ