مقايسه رحمت و مهربانى مادر و خدا

مى‏فرمايد: وقتى به من رو آورديد و به جانب من آمديد، مى‏دانيد به جانب چه كسى مى‏آييد؟ اول: « غَفُورٌ رَّحِيمٌ » به جانب كسى رو مى‏كنيد كه در نهايت آمرزش است و از رحمت خود به شما، كم نمى‏گذارد. مى‏دانيد به جانب چه كسى رو كرده‏ايد؟ « أَرْحَمُ الرَّ حِمِينَ » از او مهربان‏تر كسى نيست.

رسول خدا  صلى‏الله‏عليه‏و‏آله به طرف مدينه مى‏آمدند. خانمى چادرنشين، تنور را آتش كرده بود تا نان بپزد، شوهرش به صحرا رفته بود و او سرگرم كار بود، شعله آتش از تنور بالا مى‏آمد.

بچه آن زن تازه راه افتاده بود، به طرف تنور حركت كرد، مادر تا نگاهش به او افتاد، هر كارى داشت زمين گذاشت و خيز برداشت، بچه را در آغوش گرفت. اشك پيغمبر  صلى‏الله‏عليه‏و‏آله ريخت. گفتند: آقا ! چرا گريه مى‏كنيد؟ فرمود: وقتى كار و حال اين مادر را ديدم، گريه‏ام گرفت. مى‏خواهم به شما بگويم: مهربانى خدا اگر 
صد قسمت باشد، يك قسمتش را بين تمام موجودات عالم پخش كرده است، نود و نه قسمت ديگرش را گذاشته تا در قيامت پخش كند.

خدا را با مادر مقايسه نكنيد. محبت مادر در مقابل خدا هيچ است. وقتى شما به جانب خدا رو كنيد و اشك شما بريزد، رحمتش خيز بر مى‏دارد كه شما را بگيرد. اين «أرحم الراحمين » همان كسى است كه حضرت آسيه  عليهاالسلام، حضرت يونس  عليه‏السلام و گنهكاران را نجات داد.