مى فرمايد: وقتى به من رو آورديد و به جانب من آمديد، مى دانيد به جانب چه كسى مى آييد؟ اول: « غَفُورٌ رَّحِيمٌ » به جانب كسى رو مى كنيد كه در نهايت آمرزش است و از رحمت خود به شما، كم نمى گذارد. مى دانيد به جانب چه كسى رو كرده ايد؟ « أَرْحَمُ الرَّ حِمِينَ » از او مهربان تر كسى نيست.
رسول خدا صلى الله عليه و آله به طرف مدينه مى آمدند. خانمى چادرنشين، تنور را آتش كرده بود تا نان بپزد، شوهرش به صحرا رفته بود و او سرگرم كار بود، شعله آتش از تنور بالا مى آمد.
بچه آن زن تازه راه افتاده بود، به طرف تنور حركت كرد، مادر تا نگاهش به او افتاد، هر كارى داشت زمين گذاشت و خيز برداشت، بچه را در آغوش گرفت. اشك پيغمبر صلى الله عليه و آله ريخت. گفتند: آقا ! چرا گريه مى كنيد؟ فرمود: وقتى كار و حال اين مادر را ديدم، گريه ام گرفت. مى خواهم به شما بگويم: مهربانى خدا اگر
صد قسمت باشد، يك قسمتش را بين تمام موجودات عالم پخش كرده است، نود و نه قسمت ديگرش را گذاشته تا در قيامت پخش كند.
خدا را با مادر مقايسه نكنيد. محبت مادر در مقابل خدا هيچ است. وقتى شما به جانب خدا رو كنيد و اشك شما بريزد، رحمتش خيز بر مى دارد كه شما را بگيرد. اين «أرحم الراحمين » همان كسى است كه حضرت آسيه عليهاالسلام، حضرت يونس عليه السلام و گنهكاران را نجات داد.
منبع : پایگاه عرفان
