کسانی که از ترس خداوند کثیرالبکاء هستند در آخرت صورتی نیکو دارند پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله) به امین وحى و فرشته مقرّب حق جبرئیل فرمود : دوزخ را براى من وصف کن . جبرئیل درکات و ساکنان آن را یک به یک وصف کرد تا سخنش به طبقه اوّل رسید ، آنگاه سکوت کرد ، سید و سرور عالمیان فرمود : اى جبرئیل ساکنان این طبقه چه کسانى اند ؟ جواب داد : عذاب این طبقه از همه طبقات آسان تر است و ساکنانش عاصیان امّت تواند . پیامبر فرمود : آیا از امت من کسى به دوزخ مى رود ؟ امین وحى گفت : آنان که آلوده به گناه کبیره بوده و بى توبه از دنیا رفته اند !!پیامبر به گریه نشست و سه شبانه روز در گریه بود تا آنکه روز چهارم حضرت زهرا (علیها السلام) به زیارت آن حضرت آمد ، مشاهده کرد آن جناب روى مبارکش را بر خاک نهاده و چندان گریسته که خاک زیر صورتش از اشک او گِل شده ! عرضه داشت : چه واقعه اى و حادثه اى اتفاق افتاده است ؟ فرمود : امین وحى به من خبر داده که طبقه اول دوزخ جاى گنهکاران از امت من است و این سبب گریه من شده ! حضرت زهرا عرضه داشت : از امین وحى پرسیدى گنهکاران را به چه صورت به دوزخ مى برند ؟ فرمود : آرى ، موى مردان و گیسوى زنان را مى گیرند و آنان را به دوزخ مى کِشند و چون نزدیک دوزخ رسند و مالک دوزخ را ببینند فریاد و عربده سر دهند و به مالک دوزخ التماس کنند که ما را اجازه ده بر حال خود گریه کنیم . مالک اجازه مى دهد تا چندان بگریند که اشک در چشمشان نماند و به جاى اشک خون گریه کنند ، مالک گوید : چه نیکو بود اگر این گریه ها در دنیا بود و این اشک ها از ترس امروز از دیدگانتان فرو مى ریخت ! پس مالک آنان را به دوزخ دراندازد و ایشان ناگهان فریاد برآورند : « لا اله الاّ الله » ، آتش از آنان دور شود ، ملک بر آتش صیحه زند که اى آتش آن را بگیر ، آتش گوید چگونه آنان را بگیرم در حالى که کلمه طیّبه « لا اله الاّ الله » بر زبانشان جارى است . مالک باز فریاد کند : اینان را بگیر . ولى از سوى حق خطاب رسد که رویشان را مسوزان که خدا را سجده کرده اند و دلهایشان را مسوزان که در ماه مبارک تشنگى کشیده اند . پس در دوزخ تا زمانى که خدا بخواهد بمانند ، پس از آن به جبرئیل ندا رسد : حال گنهکاران امت به کجا رسیده ؟ مالک دوزخ پرده برکشد ، گنهکاران جبرئیل را به صورتى نیکو مشاهده کنند ، گویند : این کیست که چنین صورت نیکویى دارد ؟ پاسخ دهند : این جبرئیل است که در دنیا به سوى محمد (صلى الله علیه وآله) وحى مى آورد . اسیران دوزخ چون نام مبارک پیامبر را بشنوند فریاد برآرند که : از جانب ما محمد را سلام برسان و بگو که گنهکاران امت در دوزخ گرفتارند !امین وحى این خبر را به پیامبر رساند ، سرور عالمیان سر به سجده گذارد و به پیشگاه حق عرضه بدارد که گنهکاران امت مرا به دوزخ بردى ، اکنون ایشان را به من ببخش . خطاب رسد : آنان را به تو بخشیدم . پس پیامبر آنان را از دوزخ بیرون مى آورد و چون مانند ذغال شده اند آنان را به عین الحیات برند ، وقتى از آن چشمه بنوشند و بر خود ریزند آلودگى هاى ظاهر و باطنشان برطرف شود و پاک و پاکیزه گردند و بر پیشانى هایشان این عبارت نقش بندد :عتقاء الرّحمان من النّار .« آزاد شدگان خداى مهربان از آتش » . و چون آنان را به بهشت برند ، اهل بهشت ایشان را به یکدیگر نشان دهند که دوزخیان هستند که نجات یافته اند !پس آنان گویند : پروردگارا بر ما رحمت آوردى و ما را به بهشت درآوردى ، این علامت را از پیشانى هاى ما برطرف کن . خواسته آنان مورد قبول قرار گیرد و آن نقش از پیشانى آنان زایل شود .