شخصي به خدمت امام صادق (ع) عرض کرد: فداي تو شوم، چه مي فرمائيد در حقّ کسي که ترک کند زيارت قبر حضرت حسين (ع) را، و در حالي که قادر به زيارت آنحضرت باشد؟
فرمود: مي گويم که او عاقّ حضرت رسول (ص) و عاقّ ما شده است، و سبک شمرده است امري را که براي او نافع است. و هر که آن حضرت را زيارت کند خدا حوائج او را متکفل مي گردد. و کفايت مهمّات دنيائي او رامي نمايد. و زيارت آن حضرت باري بنده روزي جلب مي نمايد، و آنچه در اين راه خرج نمايد خدا به او عوض مي دهد، و گناه پنجاه ساله او را مي آمرزد، در حالي بسوي اهل خويش باز مي گردد که هيچ گناه و خطائي بر او نباشد، مگر آنکه از نامه عمل او محو شود. و اگر در اين سفر بميرد ملائک نازل مي شوند و او را غسل مي دهند و گشاده شود براي او دري بسوي بهشت که داخل شود بر او نسيم بهشتي.
و اگر سالم بماند گشاده شود براي او دري که نازل شود از آن در روزي او و حقتعالي به عوض هر درهمي که او خرج کرده است هزار درهم به او بدهد وبراي او ذخيره نمايد، و چون محشور شود به او گويند که خدا اين عوض را براي تو ذخيره کرده است و امروز به تو رسانيد.[1] .
پی نوشتها :
[1] التهذيب ج 6 ص 45 - المستدرک ج 2 ص 204.
منبع : داستانهايي از زمين کربلا ؛ ر- يوسفي
