تارک زيارت کربلا

هارون بن خارجه از امام صادق عليه السلام روايت کرده است که:

قال سئلته عمّن تَرَکَ زيارَة الحسين مِن غَيرِ مِلّة، فقال هذا الرّجل مِن اهل النّار.

هارون مي گويد: سؤال کردم از امام صادق عليه السلام از کسي که ترک کرده است زيارت حسين عليه السلام را، حضرت فرمود: او از اهل جهنّم است.

و در روايت ديگري ميباشد که، شخصي عرض کرد به امام صادق عليه السلام يابن رَسُول اللّه ما تَقُول فيمَن تَرَکَ زيارة الحسين عليه السلام و هو يقدرُ علي ذلک، قال: عليه السلام اَقول انَّه قَد عقّ رسول اللّه و عقّنا و استَخَفّ بامر هوله و مَن زارَه کان اللّه له من وراء حوائجه و کفي ما اهمّه امر دنيا و انَّه تعالي ليجلب الرّزّق علي العبد و يخلف عليه ما انفق يغفر ذنوبه خميسن سنة و يرجع الي اهله و ما عليه وزرٌ و لا خطيئته الّا و قد محيت ذنوبه من صحيفته و يجعل له بکل درهم انفقه عشر آلاف درهم و ذخّر ذلک فاذا حشر قيل له، لک عشرة آلاف درهم و انّ اللّه نظر لک و ذخّرها لک. [1] .

ترجمه: کسي از محضر امام صادق عليه السلام سؤال کرد يا بن رسول اللّه (ص) چه مي گوئي! در مورد کسي که ترک ميکند زيارت قبر امام حسين عليه السلام را در حالي که مي تواند به زيارت کربلا و قبر شريف آن حضرت برود؟ حضرت فرمود: مي گويم آن شخص نسبت به رسول خدا و ما اهل بيت عاق شده است و سبک شمرده دستور ما را. هر کس زيارت کند قبر جدّم حسين عليه السلام را خداوند حوائجش را برآورده مي سازد، و کفايت مي کند مهمترين مسائل دنيوي اش را، و روزي او را افزون مي کند، و انفاق مي کند، و مي آمرزد گناهانش را پنجاه سال، و ثوابش به خودش و اهل او بر مي گردد، و هيچ وزر و گناهي از او نمي ماند مگر آنکه احاطه مي کند خداوند گناهانش را در نامه اعمالش و خداوند براي هر درهمي که در راه کربلا انفاق کرده ده هزار درهم براي او ذخيره مي سازد، پس زماني که محشور مي شود به او گفته مي شود که براي تو ده هزار درهم مي باشد که خداوند به تو عطاء فرموده است و براي تو ذخيره گردانيده است. (دزدي با نام امام حسين عليه السلام) از مرحوم سيد احمد بهبهاني نقل شده: در ايام توقفم در کربلا حاج حسن نامي در بازار زينبيه، دکاني داشت که مهر و تسبيح مي ساخت و مي فروخت. معروف بود که حاجي تربت مخصوصي دارد و مثقالي يک اشرفي مي فروشد.

روزي در حرم امام حسين عليه السلام حبيب زائري را دزدي زد و پولهايش را برد. زائر خود را به ضريح مطهر چسبانيد و گريه کنان مي گفت: يا اباعبداللّه در حرم شما پولم را بردند، در پناه شما هزينه زندگيم را بردند. به کجا شکايت ببرم؟ حاج حسن مزبور حاضر متأثر شد و با همين حال تأثر به خانه رفت و در دل به امام حسين عليه السلام گريه مي کرد.

شب در خواب ديد که در حضور سالار شهيدان به سر مي برد به آقا گفت: از حال زائرت که خبر داري؟ دزد او را رسوا کن تا پول را برگرداند.

امام حسين فرمود: مگر من دزد گيرم؟

اگر بنا باشد که دزدها را نشان دهم بايد اول تو را معرفي کنم.

حاجي گفت: مگر من چه دزدي کردم؟

حضرت فرمود: دزدي تو اين است که خاک مرا به عنوان تربت مي فروشي و پول مي گيري. اگر مال من است چرا در برابرش پول مي گيري و اگر مال توست، چرا به نام من مي دهي؟

عرض کرد: آقا جان! از اين کار توبه کردم و به جبران مي پردازم. امام حسين عليه السلام فرمود: پس من هم دزد را به تو نشان مي دهم. دزد پول زائر، گدايي است که برهنه مي شود و نزديک سقاخانه مي نشيند و با اين وضعيت گدايي مي کند، پول را دزديد و زير پايش دفن کرد و هنوز هم به مصرف نرسانده. حاجي از خواب بيدار مي شود و سحرگاه به صحن مطهر امام حسين عليه السلام وارد مي شود، دزد را در همان محلي که آقا آدرس داده بود شناخت که نشسته بود. حاجي فرياد زد: مردم بياييد تا دزد پول را به شما نشان دهم. گداي دزد هر چه فرياد مي زد مرا رها کنيد، اين مرد دروغ مي گويد، کسي حرفش را گوش ‍ نداد. مردم جمع شدند و حاجي خواب خود را تعريف کرد و زير پاي گدا را حفر کرد و کيسه پول را بيرون آورد. بعد به مردم گفت: بياييد دزد ديگري را نشان شما دهم، آنان را به بازار برد و درب دکان خويش را بالا زد و گفت: اين مالها از من نيست حلال شما. بعد تربت فروشي را ترک کرد و با دست فروشي امرار معاش ‍ مي کرد. [2] .

پی نوشتها :

[1] وسائل الشّيعه - کامل الزّيارة ص 253.

[2] الوقايع و الحوادث: ج 3، ص 334 و حکاياتي از عنايات حسيني: ص 34.