«... حسين تنها کسي است که در چهارده قرن پيش در برابر حکومت جور و ظلم قد علم کرد... او اول شخص سياسيتمداري بود که تا به امروز احدي چنين سياست مؤثري اختيار ننموده است حسين (ع) به شعار هميشگي خود مي گفت من در راه حق حقيقت کشته مي شوم و دست بنا حق نخواهم داد... حسين (ع) ديد حرکات بني اميه که سلطنت مطلقه داشتند و دستورات اسلام را پايمال مي کردند نزديک است پايه هاي استوار و مستحکم اسلام را در هم ريزد و اگر بيش از اين مسامحه کند نام و نشاني از اسلام و مسلماني باقي نخواهد ماند تصميم گرفت در برابر حکومت جور و ظلم قد علم کند... اين سرباز رشيد عالم اسلام به مردم دنيا نشان داد که ظلم و بيداد و ستمگري پايدار نيست وبناي ستم هر جند ظاهراً عظيم و استوار باشد در برابر حق و حقيقت چون پرکاهي بر بادخواهد رفت ، مشروط بر اينکه مردمي حق طلب و حق پرست براي احياي حقيقت قيام کنند و با مبارزه فداکارانه خود دست از جان بشويند و بطلان ظلم و جور و حقانيت دين و اخلاق را با خون خود بر صفحه تاريخ گيتي ثبت کنند... .
ماربين حضرت حسين (ع) را شخصيت سياسي ، مذهبي استثنائي در چهارده قرن اخير دانسته ، و علت جاودانگي قيام حسين را مبارزه با ظلم و ستم و جور بني اميه ، که غاصب حکومت بودند، ذکر کرده است . ماربين با تجزيه و تحليل قيام عاشورا، ريشه نهضت هاي عظيم اسلامي را تا امروز در شهادت امام حسين و ياران با وفاي او دانسته است که تن به بيعت با يزيد را نه تنها نپذيرفتند که زندگي در حکومت يزيد را ذلت و خواري مي دانستند و از اين رو براي رسيدن به مقصود عالي شان ، خود گذشتگي و شهادت را انتخاب کردند.
حسين (ع) با قرباني کردن عزيزترين افراد خود و با اثبات مظلوميت و حقانيت خود به دنيا درس فداکاري و جانبازي آموخت و نام اسلام و اسلاميان را در تاريخ ثبت و در عالم بلند آوازه ساخت . اگر چنين حادثه جانگدازي پيش نيامده بود قطعاً اسلام و اسلاميان محو و نابود مي گرديدند... .
حسين به يارانش گفت : من ننگ دارم که پسر معاويه شراب مي خورد و اشعار هوس آلود مي سازد... من بايد قيام کنم اگر شما از اين راه پر خطر مي ترسيد فوراً برگرديد... ولي يارانش کشته شدن و فداکاري را بر زندگي ترجيح دادند...
هدف و ايده آل حسين ، جلوگيري از ظلم و ستم بود و اين همه قوت قلب و از خود گذشتگي را در راه مقصود عالي خويش به خرج داده است حتي در آخرين دقايق زندگي طفل شيرخوار خود را قرباني حق و حقانيت نمود و با اين عمل انديشه فلاسفه و بزرگان عالم را متحير ساخت ... حسين (ع) مدتها بود که خود را آماده پيکار کرد و در انتظار چنين روزي دقيقه شماري مي کرد و مي دانست که زنده ماندن نام جاويدان اسلام و قرآن مستلزم اين است که او را شهيد کنند... با شهادت حسين ، زن و فرزندان او را اسير کردند و آن وقايع دردانگيز پيش آمد يک مرتبه قبايح و فجايع اعمال بني اميه ظاهر شد و يک مرتبه جنبش و نهضت عظيمي در مسلمانان پيدا و عليه سلطنت يزيد و آل اميه قيام کردند و آنها را ظالم و غاصب ناميدند... نهضت هاي عظيم اسلامي شروع شد و دنباله آن تا به امروز امتداد يافت روز به روز واقعه بزرگ کربلا اهميت و درخشندگي بيشتري يافت در کمتر از يک قرن سلطنت بني اميه منهدم شد و اگر در متن کتب تاريخي نامي از اين قوم ذکر شده و تعقيب آن هزاران نفرين و ناسزا هم نوشته شده ... .»
السلام عليک يا ابا عبدالله و لعن الله امة قتلتکم و لعن الله الممهدين لهم بالتمکين من قتالکم ...
سلام بر حسين ولعنت خدا بر مردمي که شما را کشتند و بر مردمي که وسايل جنگ با شما را فراهم نمودند...
منبع : سایت عاشورا
